نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 37
231. و چون زنان را طلاقشان داديد، و به پايان عدّه رسيدند، يا به خوبى نگاهشان داريد، يا به خوبى رهايشان سازيد، و هرگز آنان را براى آزردن نگاه مداريد، و هر كه چنين كند، به خويشتن ستم كرده. و آيات خدا را به ريشخند مگيريد، و نعمت خدا بر خود و آنچه را از كتاب و حكمت بر شما فرود آورده و با آن اندرزتان مىدهد، به ياد آريد؛ و از خدا پروا گيريد، و بدانيد كه به هر چيزى داناست خداوند. 232. و چون زنان را طلاقشان داديد، و عدّهشان به سر آمد، آنان را از نكاح با همسرانشان- كه هر دو به شايستگى بدان رضايت دارند- باز مداريد، اين اندرزى است براى هر يك از شما كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارد، اين براى شما بهتر و شايستهتر است، و خدا مىداند و شما نمىدانيد. 233. مادران، فرزندانشان را دو سال تمام شير دهند، اگر بخواهند دوران شيرخوارگى را به كمال آرند، و خوراك و پوشاكشان به شايستگى بر عهده پدر است؛ بر هيچ كس مگر به اندازه توانش تكليف نيست. هيچ مادرى به خاطر فرزندش و هيچ پدرى به خاطر فرزندش، نبايد زيان بيند. و براى وارث [و قيّم] نيز همين دستور است. و اگر پدر و مادر بخواهند با رضايت و مشورتِ يكديگر فرزندشان را از شير بازگيرند، مرتكب گناهى نگشتهاند. و اگر بخواهيد براى فرزندتان دايه بگيريد، در صورتى كه دستمزدش را به طور شايسته بپردازيد، بر شما گناهى نيست. و از خدا پروا كنيد، و بدانيد كه خدا بيناست بدانچه مىكنيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 37