ابن ابى الاصبع مصرى (متوفاى سال 656 ه) در اعجاز بيانى قرآن كتابى به نام «بديع القرآن» مىنويسد و ضمن آن نمونه هايى از محسنات لفظى وبيانى قرآن را بيان مىكند كه از باب نمونه تنها براى آيه شريفه: «وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» (هود/ 44) هيجده نوع از محسنات بديع را يادآور مىشود [1]. اديب و مفسر قرآن كريم سيد قطب نيز در كتاب خويش «التصوير الفنّى فى القرآن» (كه باعنوان «نمايش هنرى در قرآن» به فارسى ترجمه شده) اين جلوه هنرى و آواى ملكوتى را به تصوير كشيده و مىنويسد: نظم و نسق قرآنى، خود را از تمام قيود و اوزان سجع و قافيه شعرى آزاد ساخته امّا در عين حال همه مزاياى شعر را در بر گرفته و در نتيجه مأموريت نظم و نثر را با هم انجام داده است و هر وقت انسان قرآن راتلاوت مىكند خود به خود اين نواخت موسيقى را در سياق آياتش احساس مىكند خصوصاً در سورههاى كوتاه كه اين معنى در آن به صورت روشنتر و آشكارترى نمايان است [2]. 2. وزن و آهنگ از ديگر ويژگىهاى برجسته قرآن كريم، استوارى جمله بندى و نظماهنگ ويژهاى است كه در ارتباط با مفاهيم هر يك از سورههاى قرآن وجود دارد، به گونهاى كه هر شنونده را- هر چند عرب زبان نباشد- مسحور خود مىسازد. [1]. بديع القرآن، ابن اصبع، ترجمه دكتر سيد على ميرلوحى/ 39. [2]. نمايش هنرى در قرآن/ 148..