كمال دقت و لطافت و حساسيت كوچكترين حركت را به نوا مىآورد و نرمترين اهتزاز را مىنوازد [1]. 3. سجع و فواصل آخر آيات از برجستگىهاى ديگر قرآن كريم كه به اين كتاب مقدس در حد اعجاز زيبايى بخشيده است، فواصل زيبا وهماهنگ و سجع متناسب اين كتاب جاودانه است. هنگامى كه انسان قرآن كريم را ورق مىزند و به دقت آخر آيات را از نظر مىگذراند در مىيابد كه هيچ سوره وحتى آيهاى از قرآن از اين قاعده مستثنى نيست ومتناسب با هر سوره، سجع مناسب به آن اختصاص داده شده است. از ميان يكصد و چهارده سوره قرآن در حدود 30 سوره آخر آيات به «ن» اعم از «ياءونون» و يا «واو و نون» پايان پذيرفته است مانند: ينفقون، مفلحون، مصلحون، مهتدين، مؤمنين، كافرين و... كه بسيارى از سورههاى بزرگ از جمله سوره بقره بدين گونهاست؛ البته در برخى از اين سورهها گاهى آياتى به اليم و عظيم پايان مىيابد كه با توجه به قريب المخرج بودن ميم ونون و اينكه آهنگ تلفظ اين كلمات نزديك به هم است وبه اصطلاح از «واك» هاى واحدى برخوردار هستند خللى در آهنگ تلفظ پديد نمىآيد و از زيبايى كلام كاسته نمىشود. بيش از 16 سوره قرآن نيز آيات آن با «الف»- اعم از الف مقصوره و يا الف ممدوده- پايان مىيابد. 5 سوره با سجع «راء» است. 5 سوره با سجعى به وزن «فعيل» آمده است. سوره محمد (ص) با سجع «هم» و «كم»، سورههاى همزه و بيّنه با «ه»، سوره شمس با «ها»، سوره فيل با «لام»، وسوره اخلاص با سجع «دال» آمده است. [1]. همان/ 148- 154..