مشخص نيست] مىنويسد: آنچه اين ترجمه را از ميان نظايرش ممتاز مىسازد، كوششى است كه مترجم براى موزون ساختن عبارات خود به كار بسته و توفيق او تا حدى است كه هر خوانندهاى نوعى موسيقى را در بيشتر پارههاى آن احساس مىكند؛ و اگر در نظر بگيريم كه چهار ديوار رعايت كلام خدا و يكسان نبودن آيات از نظر طول و فصل و وصل و تكيههاى وقفى تا چه حد مترجم را در تنگنا قرار دادهاست، كوشش و رنج او آشكارتر مىشود؛ خاصّه كه زمان اين ترجمه با توجه به لغات بسيار كهن و طرز جملهبندى آن به گمان اينجانب اواخر قرن سوم و اوايل قرن چهارم هجرى است [1]. در اينجا نمونهاى از اين ترجمه را كه مربوط به سوره مباركه ابراهيم است از نظر مىگذرانيم: اللَّه مرا پيغام دادهاست، پيغام خداى از من بشنويد: ار شكر كنيم گفتهاست: بيافزايم، ار كفر آرند، عذاب بچشند؛ ايمان آريد، كفر بگياريد؛ [بگذاريد] كه عذابى سخت را طاقت نداريد. از هركه در عالم كفر آرد خدا را بى شك زيان ندارد. ار ايمان آرد، بر آنش بستايد. ترجمهاى از قرن چهارم هجرى ترجمه تفسير گونه ديگر كه با همّت شادروان استاد دكتر احمدعلى رجائى توسط انتشارات آستان قدس رضوى به چاپ رسيده، قرآن مترجمى است كه در گنجينه قرآنهاى نفيس آستان قدس رضوى موجود و محفوظ است. اين ترجمه كه شيوه نثر فارسى آن مشابه ترجمه تفسير طبرى است، احتمالًا اندكى پس از تفسير مزبور نگاشته شدهاست. [1]. ر، ك، هزار سال تفسير فارسى، دكتر سيدحسن سادات ناصرى و منوچهر دانشپژوه/ 4، نشر البرز، 1369..