هنگام است كه كار ما از شيوايى و زيبايى قرآن كريم بهرهاى خواهد داشت، و از درخشش آيههاى تابناكش پرتوى خواهد برد، و سرانجام، خواننده پارسى زبان نيز اندكى از شيرينى كلام وحى را خود به كام خويش، نه به گزارش اين و آن درخواهد يافت [1]. استاد دكتر امامى سوره مباركه «ناس» را بدينگونه ترجمه كردهاند: به نام خداوند مهرگستر مهربان 1- بگو پناه مىبرم به پروردگار مردمان. 2- پادشاه مردمان. 3- پرسته مردمان. 4- از گزند وسوسهگر نهان. 5- آن كه وسوسه مىكند در دلهاى كسان. 6- از پريان و آدميان. ترجمه قرآن در قالب شعر پيش از اين صفى على شاه در ترجمه و تفسير خويش و در زمان ما بزرگوارانى همانند آقايان محمدعلى باقريّه و اميد مجد كوشيدهاند تحت تأثير بيان اعجاز انگيز و وزن و سجع حيرت برانگيز قرآن مفاهيم آيات الهى را در قالب شعر بسرايند و ترجمهاى منظوم از قرآن مجيد ارايه دهند. كه اين خود كارى است بسيار بجا و پسنديده، گرچه روشن است كه زبان قرآن همان گونه كه نثر ساده معمولى نيست، شعر دوبيتى منظوم هم نيست؛ گرچه مىتوان آياتى را به صورت شعر هم خواند و يا بسيارى از آيات را به خاطر آنكه موزون است مصرع يك بيت قرار داد. آقاى محمدعلى باقريّه كه سوره مباركه يوسف را در قالب نظم سروده، در پيشگفتار كوتاه خود بر اين ترجمه مىسرايد: مرا عقيده بر اين است در نهاد بشر سخن، به شعر، كند بيشتر زنثر اثر [1]. قرآن كريم، ترجمه دكتر ابوالقاسم امامى، گفتار مترجم/ 610. نشر اسوه..