راه، و بضاعت اندك، مرا از اين كار بسيار مهم بازمىداشت؛ تا اينكه در نهايت با استخارهاى از قرآن كريم، اين كريمه بشارت آمد: «أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ (حج 22/ 39)» و بدين گونه هم اجازه كار صادر شد و هم آواى يارى خداوندى به گوش رسيد. و از باب «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ» تا پايان ترجمه اين عنايت و لطف ربوبى همچنان بدرقه راه بود. 3- جزء بيست و نهم و سىام اين ترجمه با نام «آواى قرآن» در سال 1372 ه ش، توسط نشر تفكّر به چاپ رسيد و جزء آخر با تجديد نظر و اصلاحات در سال 1376 ه ش توسط نشر فاضل تجديد چاپ شد. كه بدين وسيله از ناشرين محترم و نيز اساتيد و بزرگانى كه با ابراز نظر بر كيفيت كار افزودند و نگارنده را بر تداوم كار مورد تشويق قرار دادند، نهايت سپاسگزارى را دارم. 4- در اين ترجمه عنايت بر اين بوده كه دقت و امانت مراعات شود و نظماهنگ و سجع آيات از دقت و صحّت كار نكاهد. گاه براى پيدا كردن يك واژه مناسب چندين روز درنگ مىشد، و گاه چندين بار سجع يك سوره دگرگونى مىيافت تا معنا و آوا در جايگاه خود قرار گيرد. با اين حال كمبودها و كاستىها لازمه نقص ماست و كلام ربوبى از آن مبرّاست. 5- قابل فهم بودن براى عموم و خوش خوانى ترجمه از اهداف ديگر مترجم بوده است، از واژگان متروك و نامأنوس استفاده نشده است. نه بر پارسى نگارى بدان اندازه پاى فشردهام كه هر واژه تازى را بتارانم و نه ميدان را براى تاخت و تاز واژگان تازى باز گزاردهام كه پارسى زبانان را برنجانم. واژگان به گونهاى چينش و گزينش شده كه در هنگام مطالعه به فرهنگ لغت كمتر نياز افتد. 6- كوتاه نويسى تا جايى كه به معنى و نظماهنگ سخن خدشهاى وارد