نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 66
122. آنگاه كه دو گروه از شما بر آن شدند كه سستى ورزند، با آنكه خدا ياورشان بود. و مؤمنان بايد كارهايشان را به خدا سپارند يكباره. 123. خداوند در [جنگِ] «بدر»، آنگاه كه ناتوان بوديد ياريتان كرد. پس، از خدا پروا كنيد، شايد كه باشيد سپاسگزارنده. 124. آنگاه كه به مؤمنان مىگفتى: آيا شما را اين بس نيست كه پروردگارتان ياريتان دهد، با سه هزار فرشته فروفرستاده؟ 125. آرى، اگر شكيبا باشيد و پارسايى پيشه كنيد، و دشمن ناگهان بر شما تازد. پروردگارتان ياريتان مىدهد، با پنجهزار فرشته نشان گذارنده. 126. خدا آن را براى شما جز مژدهاى قرار نداد، تا مايه دلگرميتان گردد، و پيروزى نيست مگر از سوى خداىِ پيروزمند فرزانه. 127. تا بخشى از كافران را براندازد، يا تار و مارشان كند، تا بازگردند نااميدانه. 128. هيچ يك از اين كارها در اختيارت نيست؛ يا [خدا] آنان را مىبخشايد، يا عذابشان مىكند، آنانند مردمى ستم پيشه. 129. آنچه در آسمانها و زمين است از آنِ خداوند است، هر كه را خواهد مىآمرزد، و هر كه را خواهد كيفر مىدهد، و خدا آمرزگارى است بخشاينده. 130. هان، اى مؤمنان، ربا را كه [بهرهاى] چندين و چند برابر است مخوريد، و از خدا پروا گيريد. باشد كه شويد رستگار گرديده. 131. و از آن آتشى بهراسيد كه براى كافران آماده شده. 132. و خدا و پيامبر را فرمان بريد، باشد كه شويد مرحمت يافته.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 66