نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 102
148 خداوند بانگ برداشتن به بدگويى را دوست نمىدارد مگر (از) كسى كه بر او ستم رفته است و خداوند شنوايى داناست. 149 اگر كار خيرى را آشكار يا پنهان كنيد يا از بدى (ديگران) درگذريد بىگمان خداوند درگذرندهاى تواناست. 150 كسانى كه به خداوند و پيامبرانش كفر مىورزند و برآنند تا ميان خداوند و پيامبرانش فرق بگذارند و مىگويند: ما به برخى ايمان داريم و برخى ديگر را انكار مىكنيم و برآنند كه راهى ميانه بگزينند ... 151 ... آنان به راستى كافرند و ما براى كافران عذابى خوارساز آماده كردهايم. 152 و (خداوند) به زودى پاداش كسانى را كه به خداوند و پيامبرانش ايمان آوردهاند و ميان هيچ يك از آنها فرق نمىگذارند؛ خواهد داد و خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 153 اهل كتاب از تو مىخواهند كه براى آنان كتابى از آسمان فرود آورى [1]؛ از موسى درخواستى بزرگتر از اين كردند و گفتند: خداوند را آشكارا به ما بنما! و آذرخش [2] آنان را براى ستمشان فرا گرفت. سپس گوساله (پرستى) را پس از آنكه برهانها (ى روشن) براى آنان آمده بود برگزيدند و ما از آن (هم) درگذشتيم و به موسى حجتى آشكار داديم. 154 و «طور» را بر فراز سرشان براى (گرفتن) پيمانشان برافراشتيم و به آنان گفتيم كه از اين در، با فروتنى در آييد و به آنها گفتيم در روز (هاى) شنبه (از حكم تحريم صيد ماهى) تجاوز نكنيد و از آنان پيمانى استوار گرفتيم. [1]. به يادداشت شماره 2 در ص 100 رجوع فرماييد. [2]. صاعقه: آذرخش- فرهنگ بزرگ سخن، ج 5، ذيل صاعقه/ نيز: فرهنگ معين، مىنويسد: «آتشى كه بر اثر رعد و برق شديد، پديد آيد.»/ لسان التنزيل (در ص 74) و تراجم الاعاجم در ص 107، آن را «آتش كى [- كه] از ابر جهد» مىنويسند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 102