نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 104
163 ما به تو همانگونه وحى فرستاديم كه به نوح و پيامبران پس از وى، [1] و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [2] و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان وحى فرستاديم و به داود زبور داديم. 164 و پيامبرانى را (فرستاديم) كه (داستان) آنها را براى تو پيشتر گفتهايم و پيامبرانى كه (داستان) آنان را براى تو نگفتهايم؛ و موسى با خداوند بىميانجى سخن گفت. 165 پيامبرانى نويدبخش و هشدار دهنده تا پس از اين پيامبران براى مردم بر خداوند حجتى نباشد و خداوند پيروزمندى فرزانه است. 166 (كافران به درستى كتاب تو گواهى نمىدهند) ليكن، خداوند به (درستى) آنچه بر تو فرو فرستاده است، گواهى مىدهد؛ با دانش خود فرو فرستاده است؛ و فرشتگان گواهى مىدهند و خداوند، گواه، بس. [3] 167 به راستى كسانى كه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند، به گمراهى ژرفى در افتادهاند. 168 خداوند بر آن نبوده است كه كافران و ستمبارگان را ببخشايد و يا [4] راهى به آنان بنمايد؛ 169 جز راه دوزخ كه هماره در آن جاودانند و اين بر خداوند، آسان است. 170 اى مردم! اين پيامبر حقيقت را از سوى پروردگارتان براى شما آورده است پس ايمان بياوريد كه برايتان بهتر است و اگر انكار كنيد (بدانيد كه) بىگمان آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداوند است و خداوند دانايى فرزانه است. [1]. در اينجا، در اصل متن مقدّس، «وحى فرستاديم» تكرار شده است. [2]. اسباط: نبيرگان- فرهنگ تازى به پارسى، ص 25. ظاهرا در اينجا مراد، نبيرگان يعقوب است. [3]. يا: و خداوند، به گواه بودن، بسنده است. [4]. در اصل: و نه.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 104