نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 113
32 به همين روى بر بنى اسرائيل مقرر داشتيم كه هركس تنى را- جز به قصاص يا به كيفر تبهكارى در روى زمين- بكشد چنان است كه تمام مردم را كشته است و هر كه آن را زنده بدارد چنان است كه همه مردم را زنده داشته است؛ و بىگمان پيامبران ما براى آنان برهانها (ى روشن) [1] آوردند آنگاه بسيارى از ايشان از آن پس، در زمين گزافكارند [2]. 33 كيفر كسانى كه با خداوند و پيامبرش به جنگ برمىخيزند و در زمين به تبهكارى مىكوشند جز اين نيست كه كشته يا به دار آويخته شوند يا دستها و پاهايشان ناهمتا [3] بريده شود يا از سرزمين خود تبعيد گردند؛ اين (كيفرها) براى آنان خوارى در اين جهان است و در جهان واپسين عذابى سترگ خواهند داشت. 34 جز آن كسان كه پيش از آنكه بر آنان دست يابيد توبه كرده باشند، پس بدانيد كه خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 35 اى مؤمنان! از خداوند پروا كنيد و به سوى او راه جوييد و در راه او جهاد كنيد باشد كه رستگار گرديد. 36 اگر آنچه در زمين است و با آن، همچند آن از آن كافران باشد و آن را براى رهايى از عذاب روز رستخيز سربهاى خويش دهند [4] از آنان پذيرفته نخواهد شد و عذابى دردناك خواهند داشت. [1]. بيّنات: حجتهاى هويدا- ابو بكر عتيق نيشابورى، فرهنگ ترجمه و قصههاى قرآن، تحقيق و تدوين: دكتر محمد جاويد صبّاغيان، انتشارات آستان قدس، مشهد، 1368، ص 143/ بيّنه: گواه- فرهنگ تازى به پارسى، ص 144. [2]. اسراف: گزافكارى- مصادر اللغة، ص 33. [3]. خلاف: ناهمتا- فرهنگ تازى به پارسى، ص 315، در اينجا يعنى دست راست با پاى چپ و پاى راست با دست چپ. [4]. افتداء: خويشتن بازخريدن- مصادر اللغة، ص 279/ سر بها دادن.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 113