نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 134
53 و چنين آنان را با يكديگر آزموديم تا به فرجام بگويند: «آيا از ميان ما (تنها) اينانند كه خداوند بر آنها منّت نهاده است؟» آيا خداوند به سپاسگزاران داناتر نيست؟ 54 و چون مؤمنان به آيات ما، نزد تو آيند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشايش را بر خويش مقرّر داشته است: چنانچه هر يك از شما از سر نادانى كار بدى انجام دهد، آنگاه از پس آن توبه كند و به راه آيد، چنين است كه خداوند [1] آمرزندهاى بخشاينده است. 55 و ما اينگونه آيات را روشن (بيان) مىداريم (تا دريابند) و تا راه گنهكاران آشكار شود. 56 بگو: من از پرستيدن كسانى كه شما به جاى خداوند (به پرستش) مىخوانيد باز داشته شدهام؛ بگو: از خواستههاى (نفسانى) شما پيروى نمىكنم كه در آن صورت به راستى گمراه گرديدهام و از رهيافتگان نخواهم بود. 57 بگو: بىگمان من از پروردگارم برهانى (روشن) دارم و شما آن را دروغ شمردهايد؛ آنچه آن را شتابناك مىجوييد نزد من نيست؛ داورى جز با خداوند نيست (كه) حق را پى مىگيرد و او بهترين جداكنندگان (حق از باطل) است. 58 بگو: اگر آنچه به شتاب مىجوييد نزد من مىبود ميان من و ميان شما كار به پايان مىرسيد و خداوند به ستمگران داناتر است. 59 و كليدهاى (چيزهاى) نهان نزد اوست؛ (هيچ كس) جز او آنها را نمىداند؛ و او آنچه را در خشكى و درياست مىداند و هيچ برگى فرو نمىافتد مگر كه او آن را مىداند و هيچ دانهاى در تاريكىهاى زمين و هيچ تر و خشكى نيست جز آنكه در كتابى روشن آمده است. [1]. در اصل: او
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 134