نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 148
147 پس اگر تو را دروغزن شمردهاند، بگو پروردگارتان داراى بخشايشى گسترده است و عذاب وى را از گروه تبهكاران باز نمىگردانند. [1] 148 به زودى مشركان خواهند گفت: اگر خداوند مىخواست ما و پدرانمان شرك نمىورزيديم و چيزى را حرام نمىدانستيم؛ همينگونه پيشينيان آنها (پيامبران را) دروغگو شمردند تا آنكه عذاب ما را چشيدند؛ بگو: آيا نزدتان دانشى است تا آن را براى ما آشكار سازيد؟ شما جز از گمان پيروى نداريد و جز نادرست برآورد نمىكنيد. [2] 149 بگو: برهان رسا از آن خداوند است، اگر مىخواست شما همگان را رهنمايى مىكرد. 150 بگو: گواهانتان را كه گواهى مىدهند خداوند اين را حرام كرده است بياوريد؛ اگر هم گواهى دادند تو با آنان گواهى مده و از خواستهاى كسانى كه به آيات ما دروغ بستند و آنان كه به جهان واپسين ايمان ندارند و براى پروردگارشان همتا مىتراشند، پيروى مكن. 151 بگو: بياييد تا آنچه را خداوند بر شما حرام كرده است برايتان بخوانم: اينكه چيزى را شريك او نگيريد و به پدر و مادر نيكى كنيد و فرزندانتان را از نادارى نكشيد؛ ما به شما و آنان روزى مىرسانيم؛ و زشتكارىهاى آشكار و پنهان نزديك نشويد و آن كس را كه خداوند (كشتن او را) حرام كرده است جز به حق مكشيد؛ اين است آنچه شما را به آن سفارش كرده است باشد كه خرد ورزيد. [1]. از گونههاى مجهول كردن در زبان فارسى، استفاده از صيغه جمع است. فعل آخر اين آيه را كه در اصل مجهول است، «باز نمىگردانند» ترجمه كردم (به جاى: بازگردانده نمىشود) تا راحتتر و روانتر تلفظ شود. [2]. به يادداشت شماره 3، در ص 142/ ذيل آيه 116، سوره مبارك انعام، رجوع فرماييد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 148