نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 153
23 گفتند: پروردگارا! ما به خويش ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما نبخشايى بىگمان از زيانكاران خواهيم بود. 24 فرمود: فرود آييد! برخى دشمن برخى ديگر و در زمين تا روزگارى آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت. 25 فرمود: در آن زندگى مىكنيد و در آن مىميريد و از آن بيرون آورده مىشويد. 26 اى فرزندان آدم! براى شما جامهاى را فرو فرستادهايم كه شرمگاههاى شما را مىپوشاند و (نيز) جامهاى را كه زينت است [1] و لباس پرهيزگارى، بارى [2]، بهتر است؛ اين از آيات خداوند است باشد كه آنان در ياد گيرند. [3] 27 اى فرزندان آدم! شيطان شما را نفريبد! چنان كه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند در حالى كه لباسشان را از (تن) آنان بر مىكند تا شرمگاههايشان را به آنان بنماياند؛ به راستى او و همگنان وى شما را از جايى كه شما آنها را نمىبينيد مىبينند؛ بىگمان ما شيطانها را سرپرست كسانى كردهايم كه ايمان ندارند. 28 و چون كارى زشت كنند گويند: پدرانمان را بر همين كار يافتهايم و خداوند ما را به آن فرمان داده است، بگو: بىگمان خداوند به كار زشت فرمان نمىدهد؛ آيا درباره خداوند چيزى مىگوييد كه نمىدانيد؟ 29 بگو: پروردگارم به دادگرى فرمان داده است و در هر نمازگاهى روى خود را (به سوى او) راست گردانيد و او را در حالى كه دين را براى وى ناب مىسازيد [4] بخوانيد؛ چنان كه شما را در آغاز آفريد (به سوى او) باز مىگرديد. 30 دستهاى را رهنمايى كرده است و بر دستهاى، گمراهى سزاوار است. بىگمان آنها به جاى خداوند شيطانها را سرپرستان خويش گزيدند و مىپندارند كه رهيافتهاند. [1]. در اصل: و زينت را (فرو فرستاديم) [زينت عطف به «لباس» است]. [2]. در اصل: ذلك (- آن)؛ اما «آن» در اين جمله، در سياق فارسى جايى نداشت به عبارت روشنتر: جمله «و لباس پرهيزگارى، آن بهتر است» فارسى نيست؛ بنابراين به جاى «آن»، «بارى» نهادم. [3]. يذّكّرون: (در) ياد گيرند- فرهنگ مصادر اللغة، ص 473. [4]. اخلاص: ناب ساختن/ يكدل بودن، يكرنگى- فرهنگ تازى به پارسى، ص 15.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 153