نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 172
164 و (ياد كن) آنگاه را كه گروهى از ايشان گفتند: چرا قومى را پند مىدهيد كه خداوند يا آنان را نابود يا به سختى عذاب خواهد كرد؟ گفتند: تا عذرى نزد پروردگارتان گردد و باشد كه آنان پرهيزگارى ورزند. 165 آنگاه چون اندرزى كه به ايشان داده شده بود از ياد بردند كسانى را كه (مردم را) از كار بد باز مىداشتند رهايى بخشيديم و ستمورزان را براى آنكه نافرمانى مىكردند به عذابى سخت فرو گرفتيم. 166 و چون از (ترك) [1] آنچه از آن باز داشته شده بودند سرپيچيدند به آنان فرموديم: بوزينگانى باشيد رانده! 167 و (ياد كن) آنگاه را كه پروردگارت آگاهاند كه [2] هنگام رستخيز كسى را بر آنان برمىانگيزد تا بدترين عذاب را به آنها بچشاند؛ بىگمان پروردگارت زودكيفر است و به راستى او آمرزندهاى بخشاينده است. 168 و آنان را در زمين به امّتهايى (گوناگون) بخش كرديم، برخى از ايشان شايستهاند و برخى، نه چنيناند و آنان را با خوشىها و ناخوشىها آزموديم باشد كه (به راه راست) باز گردند. 169 پس از آنان، جانشينانى آمدند كه كتاب (آسمانى) را به ارث بردند؛ كالاى ناپايدار [3] اين جهان فروتر را مىگيرند و مىگويند: به زودى (توبه مىكنيم و) آمرزيده خواهيم شد و اگر باز كالاى ناپايدارى مانند آن به دستشان برسد آن را مىگيرند! آيا از اينان در كتاب (تورات) پيمان گرفته نشده است كه جز حقّ به خداوند نسبت ندهند؟ در حالى كه آنچه در آن (كتاب) است آموختهاند و سراى واپسين براى آنان كه پرهيزگارى مىورزند بهتر است؛ آيا خرد نمىورزيد؟ 170 و آنان كه به كتاب (آسمانى) چنگ مىزنند و نماز را بر پا مىدارند، ما پاداش نكوكاران [4] را تباه نمىگردانيم. [1]. الميزان، ذيل همين آيه. [2]. تأذّن: آگاهانيدن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 147/ مصادر اللغة، ص 392. [3]. به يادداشت شماره 2 ذيل آيه 94 سوره مبارك نساء، در ص 93 رجوع فرماييد. [4]. يا: به سامان آورندگان زيرا برابر فارسى اصلاح، نيك كردن و به سامان آوردن است،- (فرهنگ تازى به پارسى، ص 51).
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 172