نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 177
سوره انفال [11]* مدنى، 75 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 از تو از انفال مىپرسند بگو: انفال از آن خداوند و پيامبر است پس، از خداوند پروا كنيد و ميانه [1] خود را سازش دهيد و اگر مؤمنيد از خداوند و پيامبرش فرمان بريد. 2 مؤمنان، تنها آن كسانند كه چون ياد خداوند پيش آيد دلهاشان بيمناك مىشود و چون آيات او را بر آنان بخوانند بر ايمانشان مىافزايد و بر پروردگارشان توكّل مىكنند. 3 كسانى كه نماز را بر پا مىدارند و از آنچه به آنان روزى دادهايم مىبخشند. 4 آنانند كه به راستى مؤمنند؛ آنها نزد پروردگارشان پايهها [2] و آمرزش و روزى ارجمندى دارند. 5 چنان كه پروردگارت تو را از خانهات به درستى بيرون آورد با آنكه بىگمان دستهاى از مؤمنان ناخرسند بودند. 6 با تو درباره حقّ پس از آشكار شدن آن چالش مىورزيدند [3] گويى آنان را به سوى مرگ مىرانند و آنان مىنگرند. 7 و (ياد كن) آنگاه را كه خداوند به شما وعده مىفرمود كه (پيروزى بر) يكى از دو دسته از آن شما باشد و شما دوست مىداشتيد كه آن دسته بىجنگافزار [4] از آن شما گردد اما خداوند مىخواست كه حقّ را با كلمات خويش تحقّق بخشد و ريشه كافران را بر كند. 8 تا حقّ را تحقّق بخشد و باطل را تباه گرداند هرچند بزهكاران نپسندند. [11]*. انفال: جمع نفل: در لغت به معنى «زيادى» است. در فقه اسلامى به اموال حكومتى چون اراضى موات و جنگلها و غنائم و غير آن مىگويند كه براى عموم مصرف مىشود براى توضيح بيشتر- جعفر شريعتمدارى، شرح و تفسير لغات قرآن، چاپ آستان قدس، ج 4، ص 513 به بعد. [1]. ذات البين: ميانه- فرهنگ تازى به پارسى، ص 339. [2]. درجه: پايه، پايگاه، پله، زينه- همان، ص 329. [3]. اگر چه در متن مقدّس، «يجادلونك» (به صيغه مضارع) آمده ولى مربوط به داستان جنگ بدر و گذشته است. [4]. يعنى: كاروان تجارى مكّه
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 177