نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 182
41 و اگر به خداوند و به آنچه بر بنده خويش، روز بازشناخت درستى از نادرستى (در جنگ بدر)، روز رويارويى آن دو گروه (مسلمان و مشرك) فرو فرستاديم ايمان داريد بدانيد كه آنچه غنيمت گرفتهايد از هرچه باشد يك پنجم آن از آن خداوند و فرستاده او و خويشاوند (وى) و يتيمان و بينوايان و ماندگان در راه (از خاندان او) است و خداوند بر هر كارى تواناست. 42 (ياد كن) آنگاه را كه شما بر كناره نزديكتر (مدينه) بوديد و آنان [1] بر كناره دورتر و آن كاروان (تجارى قريش) پايينتر از شما بودند و اگر با هم وعده (ى كارزار) مىگذاشتيد در آن خلاف مىكرديد امّا خداوند بر آن بود تا كار انجام يافتنى را به پايان رساند تا هر كس كه نابود مىشود از روى برهانى باشد و هر كس زنده مىماند (نيز) با برهانى؛ و بىگمان خداوند شنوايى داناست. 43 (ياد كن) آنگاه را كه خداوند آنان را به تو در خوابت «اندك» نشان داد و اگر آنان را «بسيار» نشان داده بود سست مىشديد [2] و در كار (جنگ) اختلاف مىيافتيد ولى خداوند (شما را) در امان داشت كه او به انديشهها داناست. 44 و آنگاه را (ياد كن) كه آنان را- چون روياروى شديد- به چشمتان اندك نمود و شما را نيز در چشم آنان، اندك نشان داد تا خداوند كارى انجام يافتنى را به پايان برد و كارها به خداوند باز گردانده مىشود. 45 اى مؤمنان! چون با دستهاى (از دشمن) روياروى شديد استوار باشيد و خداوند را بسيار ياد كنيد باشد كه رستگار گرديد. [1]. يعنى دشمنان. [2]. يا: مىترسيديد/ فشل: من باب طرب اى جبن- مختار الصّحاح، ذيل ف ش ل.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 182