نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 196
55 و دارايىها و فرزندان آنان تو را به شگفتى نيفكند، جز اين نيست كه خداوند مىخواهد آنان را در زندگى اين جهان به عذاب افكند و در حالى كه كافرند جانشان (از تن) بيرون رود. 56 و به خداوند سوگند مىخورند كه از شمايند در حالى كه از شما نيستند امّا آنان گروهى هستند كه مىهراسند. 57 اگر پناهگاهى يا غارهايى يا نهانگاهى مىيافتند با شتاب به آن رو مىآوردند. 58 و برخى از ايشان درباره زكاتها بر تو خرده مىگيرند؛ اگر از آن به آنان داده شود خرسند مىشوند و اگر داده نشود ناگهان به خشم مىآيند. 59 و اگر آنها به آنچه خداوند و پيامبرش به آنان دادهاند خرسند مىشدند و مىگفتند: «خداوند ما را بس، به زودى خداوند و پيامبرش از بخشش خويش به ما خواهند داد، ما به سوى خداوند دست به دعا برمىداريم [1]» (پسنديدهتر بود). 60 زكات، تنها از آن تهيدستان و بيچارگان و مأموران (دريافت) آنها و دلجويىشدگان و در راه (آزادى) بردگان و از آن وامداران و (هزينه) در راه خداوند و از آن در راهماندگان است كه از سوى خداوند واجب گرديده است و خداوند دانايى فرزانه است. 61 و برخى از ايشان كسانى هستند كه پيغمبر را آزار مىكنند و مىگويند او خوشباور است؛ بگو سخن نيوش خوبى براى شماست كه به خداوند ايمان و مؤمنان را باور دارد و براى آن دسته از شما كه ايمان آوردهاند رحمت است و براى آن كسان كه به فرستاده خداوند آزار مىرسانند عذابى دردناك خواهد بود. [1]. رغب الرّجل فى الشّىء: اراده واحبّه و عنه: لم يرده و زهد فيه و به عن غيره: فضّله على غيره و الى فلان: ابتهل اليه- المعتمد، ذيل همين كلمه/ همه مترجمان «راغبون الى» را در اينجا مشتاقان معنى كردهاند. تفسير جوامع الجامع، هر چند خود اين كلمه را معنى نكرده، از شرحى مزجى كه از آيه به دست مىدهد، دعا و خواستن، مستفاد مىشود: انّا الى الله فى ان يوسّع علينا من فضله راغبون (ما به درگاه خدا براى اينكه به ما گشايش بخشد، دعا مىكنيم)- جوامع الجامع، ج 2، ص 73.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 196