نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 210
15 و چون آيات روشن ما براى [1] آنان خوانده شود كسانى كه لقاى ما را اميد نمىبرند مىگويند: قرآن ديگرى جز اين بياور يا آن را دگرگون كن! بگو: مرا نسزد كه از پيش خود آن را دگرگون كنم. من جز از آنچه به من وحى مىشود پيروى نمىكنم؛ بىگمان من اگر با پروردگارم نافرمانى كنم از عذاب روزى سترگ مىهراسم. 16 بگو اگر خداوند مىخواست آن را براى [2] شما نمىخواندم و او شما را از آن آگاه نمىكرد؛ پيش از آن (هم) من در ميان شما روزگارى دراز زيستهام پس آيا خرد نمىورزيد؟ 17 و ستمگرتر از آن كس كه بر خداوند دروغى بندد يا آيات او را دروغ شمارد كيست؟ بىگمان گناهكاران رستگار نمىشوند. 18 و به جاى خداوند چيزى را مىپرستند كه نه زيانى به آنان مىرساند و نه سودى و مىگويند اينان ميانجىهاى ما نزد خداوندند؛ بگو: آيا خداوند را از چيزى آگاه مىكنيد كه خود در آسمانها و زمين سراغ ندارد؟ پاكا و فرابرترا كه اوست از شركى كه مىورزند. 19 و مردم جز امّتى يگانه نبودند كه اختلاف ورزيدند و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته بود [3] ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مىشد. 20 و مىگويند: چرا نشانهاى [4] (دلخواه ما) از سوى پروردگارش براى [5] او فرو فرستاده نشده است؟ بگو كه غيب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه داريد كه من (نيز) با شما از چشم به راه دارندگانم. (1، 2، 5). در اصل: «بر». [3]. لو لا كلمة سبقت من ربّك اى نظرة الى يوم القيامة- تفسير غرائب القرآن، ص 194. [4]. معجزهاى.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 210