نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 212
26 براى آنان كه نكويى كردند، نيكوترين پاداش و افزون بر آن است و چهرههاى آنان را نه غبارى مىپوشاند و نه خوارى، آنان بهشتيند؛ آنها در آن جاودانند. 27 و كيفر هر بدى (براى) آنان كه بدى كنند [1]، همانند آنست و (غبار) خوارى (چهره) آنها را مىپوشاند؛ در برابر خداوند هيچ پناهى ندارند گويى چهرههاى آنان را با پارههايى از شب تاريك پوشاندهاند، آنان دوزخيند، آنها در آن جاودانند. 28 و (ياد كن) روزى را كه همه آنان را گرد مىآوريم سپس به مشركان مىگوييم: شما و شريكانتان [2] در جاى خود باشيد! پس ميان آنان جدايى مىافكنيم و شريكانشان [3] مىگويند: شما ما را نمىپرستيديد. 29 پس ميان ما و شما خداوند گواه بس [4]؛ بىگمان از پرستش شما بىخبر بوديم. 30 آنجاست كه هر كس (كيفر) آنچه را از پيش فرستاده است خواهد ديد و (همگان) به سوى خداوند- سرور راستينشان- باز برده مىشوند و آنچه دروغ مىبافتند از (چشم) آنان ناپديد مىگردد. 31 بگو چه كسى از آسمان و زمين به شما روزى مىرساند يا كيست كه بر گوش و ديدگان (شما) چيرگى دارد و چه كسى زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون مىآورد و چه كسى امر (آفرينش) را كارسازى [5] مىكند؟ خواهند گفت: خداوند؛ بگو پس آيا پرهيزگارى نمىورزيد؟ 32 اين است خداوند پروردگار راستين شما بنابراين، پس از حقّ جز گمراهى چه خواهد بود؟ و چگونه (از حق) روى گردانتان مىكنند؟ 33 بدينگونه سخن پروردگارت در مورد نافرمانان درست آمد [6] كه آنان ايمان نمىآورند. [1]. در اصل: و آنان كه بدىها كردهاند كيفر هر بدى همانند آنست. (2، 3). يعنى: بتها. [4]. يا: خداوند، به گواه بودن بسنده است. [5]. يا: تدبير. [6]. يا: تحقّق يافت.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 212