نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 220
98 پس چرا (مردم) هيچ شهرى بر آن نبودند كه (به هنگام) [1] ايمان آورند تا ايمانشان آنان را سودمند افتد جز قوم يونس كه چون (به هنگام) ايمان آوردند عذاب خوارى را در زندگانى اين جهان از آنان برداشتيم و تا روزگارى آنان را (از زندگى) بهرهمند ساختيم. 99 و اگر پروردگارت مىخواست، تمام آن كسان كه روى زميناند همگى ايمان مىآوردند؛ آيا تو مردم را ناگزير مىكنى كه مؤمن باشند؟ 100 و هيچ كس را جز به اذن خداوند يارايى نيست كه ايمان آورد و (خداوند) عذاب را [2] بر آنان كه خرد نمىورزند برقرار مىدارد. 101 بگو: بنگريد كه در آسمانها و زمين چيست؟ و (اين) نشانهها و بيم دادن [3] براى گروهى كه ايمان ندارند سودى ندارد. 102 پس آيا چشم به راه روزگارى جز همانند روزگاران كسانى هستند كه پيش از آنان، در گذشتهاند؟ بگو: چشم به راه داريد كه من (نيز) با شما از چشم به راه دارندگانم. 103 سپس پيامبرانمان و مؤمنان را رهايى مىبخشيم؛ بدينگونه بنا به حقّى كه بر عهده ماست [4] مؤمنان را رهايى مىبخشيم. 104 بگو: اى مردم! اگر در دين من شك داريد پس (بدانيد كه) من كسانى را كه به جاى خداوند مىپرستيد نمىپرستم ولى خداوندى را مىپرستم كه جان شما را مىستاند و فرمان يافتهام كه از مؤمنان باشم. 105 و (به من فرمان دادهاند) كه: با درستى آيين، روى به دين آور و هيچگاه از مشركان مباش! 106 و به جاى خداوند چيزى را (به پرستش) مخوان كه نه تو را سودى مىرساند و نه زيانى، اگر چنين كنى آنگاه بىگمان از ستمگرانى. [1]. يعنى پيش از نزول عذاب و به طور اختيارى- الميزان، ذيل همين آيه. [2]. يا: پليدى را [3]. النّذر: يا جمع نذير است به معنى بيمدهندگان و يا اسم است براى انذار، به معنى هشدار و بيم دادن (چنان كه در همين آيه).- المعتمد، ذيل نذير و نذر. [4]. يا: بنا به وجوبى بر عهده ما/ به يادداشت شماره 3 در ص 409 رجوع فرماييد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 220