نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 249
سوره رعد [11]* مدنى، 43 آيه به نام خداوند بخشده بخشاينده 1 الف، لام، ميم، را؛ اين آيات كتاب (آسمانى) است و آنچه از پروردگارت بر تو فرو فرستاده شده راستين است اما بيشتر مردم ايمان نمىآورند. 2 خداوند همان است كه آسمانها را بىستونهايى كه آنها را ببينيد برافراخت سپس بر اورنگ (فرمانفرمايى جهان) استيلا يافت و خورشيد و ماه را رام كرد؛ هر يك تا زمانى معيّن روان است؛ امر (آفرينش) را كارسازى [1] مىكند، آيات را آشكار مىدارد باشد كه شما به لقاى پروردگارتان، يقين كنيد. 3 و اوست كه زمين را گسترد و در آن كوهها و رودهايى نهاد و از هر ميوه در آن جفتى دوگانه [2] برآورد؛ شب را با روز فرا مىپوشد، بىگمان در آن (كار) نشانههايى براى گروهى است كه مىانديشند. 4 و در زمين پارههايى كنار هم و باغسارهايى از انگور است و (نيز) كشت (هايى گوناگون) و خرما بنان همريشه و ناهمريشه [3] كه (همه) از يك آب آبيارى مىشوند و برخى را بر برخى ديگر در بر و بار [4] برترى مىدهيم؛ بىگمان در آن (ها) براى گروهى كه خرد مىورزند نشانههايى است. 5 و اگر (از چيزى) شگفتى مىورزى، گفتار آنان شگفت است (كه مىگويند) آيا هنگامى كه خاك گرديم به راستى در آفرينشى تازه پديدار خواهيم شد؟ [5] آنانند كه به پروردگارشان كفر ورزيدند و بندهايى به گردن دارند و دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند. [6] [11]*. رعد: تندر. [1]. تدبير: كار ساختن- فرهنگ تازى به پارسى، ج 1، ص 170. [2]. يعنى: نر و ماده. [3]. يا: همگون و ناهمگون. [4]. يا: مزه/ اكل: بر درخت يعنى ميوه: لسان التنزيل، ص 99/ اكل: طعم- فرهنگ ترجمه و قصههاى قرآن، ص 124. [5]. در اصل: در آفرينشى تازه خواهيم بود؟ [6]. در اصل: آنان بندهايى به گردن دارند و آنان دمساز آتشند، آنان در آن جاودانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 249