نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 25
164 بىگمان در آفرينش آسمانها و زمين و در پياپى آمدن شب و روز و در آن كشتى [1] كه براى سود رساندن به مردم در دريا روان است و در آبى كه خداوند از آسمان فرو مىبارد و زمين را پس از مردن [2]، بدان زنده مىدارد و بر آن هرگونه جنبندهاى را مىپراكند و در گرداندن بادها و ابر فرمانبردار [3] ميان آسمان و زمين، براى گروهى كه خرد مىورزند نشانههاست. 165 و برخى از مردم به جاى خداوند همتايانى مىگزينند و آنها را چنان دوست مىدارند كه خداوند را و مؤمنان، خداوند را دوستدارترند. و كاش كسانى (كه با گزينش بتها) به خود ستم كردند آنگاه كه عذاب را (در رستخيز) مىنگرند، دريابند كه تمام توان (ها) از آن خداوند است و اينكه خداوند سختكيفر است. 166 آنگاه كه پيشگامان (گناه يا كفر) از پيروان (خويش) دورى مىورزند و در عذاب مىنگرند و پيوندها ميان آنها (يكسره) بريده مىشود. 167 و پيروان (آنان) مىگويند: كاش برگشتى (به دنيا) مىداشتيم تا از آنها دورى مىجستيم چنان كه آنان از ما دورى جستند؛ بدين گونه خداوند كردارهايشان را (چون) دريغهايى به آنان مىنماياند در حالى كه آنان از آتش بيرون آمدنى نيستند. 168 اى مردم از آنچه در زمين حلال و پاك است بخوريد و از گامهاى شيطان پيروى نكنيد كه او براى شما دشمنى آشكار است. 169 جز اين نيست كه او شما را به بدى و كار زشت وامىدارد و به اينكه چيزى را كه نمىدانيد، درباره خداوند، بر زبان آوريد. [1]. الفلك: السّفينه، واحد و جمع؛ يذكّر و يؤنّث. قال اللّه تعالى: «فى الفلك المشحون» فافرد و ذكّر و قال تعالى: «و الفلك الّتى تجرى فى البحر» فانّث و يحتمل الافراد و الجمع- مختار الصّحاح، ذيل ف ل ك. [2]. يعنى پس از بىحاصلى آن. [3]. تسخير: رام كردن، به فرمان آوردن، فرمانبردار كردن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 180.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 25