نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 258
19 آيا نديدهاى كه خداوند آسمانها و زمين را راستين آفريده است؟ اگر بخواهد شما را از ميان مىبرد و آفريدگانى نو مىآورد؟ 20 و اين بر خداوند دشوار نيست. 21 و همه نزد خداوند حضور مىيابند آنگاه ناتوانان به سركشان مىگويند: ما پيروان شما بوديم، آيا چيزى از عذاب خداوند را از ما باز مىداريد؟ مىگويند: اگر خداوند ما را (به رهايى از عذاب) رهنمايى كرده بود ما شما را راهبرى مىكرديم، براى ما برابر است كه بىتابى كنيم يا شكيبايى ورزيم، ما را گريزگاهى نيست. 22 و چون كار به پايان آيد شيطان مىگويد: خداوند به شما وعده راستين كرده بود و من به شما وعده كردم و وفا نكردم [1] و مرا بر شما هيچ چيرگى نبود جز اينكه شما را فرا خواندم و شما پذيرفتيد [2] پس مرا سرزنش مكنيد و خود را سرزنش كنيد، نه من فريادرس شمايم و نه شما فريادرس منيد، پيشتر (هم) كه مرا (در كار خداوند) شريك مىپنداشتيد انكار كردم، بىگمان براى ستمكاران عذابى دردناك (در پيش) خواهد بود. 23 و آنان كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند به بوستانهايى در آورده مىشوند كه از بن آنها جويباران روان است، به اذن پروردگارشان در آنها جاودانند؛ درودشان در آنجا «سلام» است. 24 آيا درنيافتهاى [3] كه خداوند چگونه به كلمهاى پاك مثل مىزند كه همگون درختى پاك است، ريشهاش پابرجاست و شاخهاش سر بر آسمان دارد. [1]. اخلاف: وعده خلاف كردن- مصادر اللغة، ص 32. [2]. استجابت: پذيرفتن، پاسخ گفتن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 26. [3]. در اصل: آيا نديدهاى.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 258