نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 271
35 و مشركان گفتند: اگر خداوند مىخواست نه ما و نه پدرانمان به جاى او چيزى را نمىپرستيديم و چيزى را بى (فرمان) وى حرام نمىشمرديم؛ پيشينيان ايشان نيز بدينگونه رفتار مىكردند و آيا جز پيامرسانى آشكار بر عهده پيامبران است؟ 36 و به راستى ما، در ميان هر امّتى پيامبرى برانگيختيم (تا بگويد) كه خداوند را بپرستيد و از طاغوت دورى گزينيد آنگاه برخى از آنان را خداوند راهنمايى كرد و بر برخى ديگر گمراهى سزاوار گشت پس، در زمين گردش كنيد تا بنگريد سرانجام دروغانگاران چگونه بوده است. 37 اگر (هم) [1] تو بر راهنمايىشان آزمند باشى خداوند آن كس را كه گمراه وا مىگذارد، راهنمايى نمىكند و آنان را ياورى نيست. 38 و سختترين سوگندهاشان را به خداوند خوردند كه خداوند كسى را كه مىميرد (ديگر) برنمىانگيزد؛ چرا، به وعدهاى واجب [2] كه بر عهده اوست (بر مىانگيزد) امّا بيشتر مردم نمىدانند. 39 تا بر آنان چيزى را كه در آن اختلاف مىورزيدند روشن گرداند و تا كافران بدانند كه دروغگو بودهاند. 40 سخن ما براى (پديد آمدن) چيزى چون آن را اراده كنيم تنها اين است كه بدان مىگوييم: باش! بىدرنگ خواهد بود. 41 و كسانى را كه پس از ستم ديدن در راه خداوند هجرت كردند در اين جهان در جايى نيكو جا مىدهيم و پاداش دنياى واپسين بزرگتر است اگر مىدانستند. 42 همانان كه شكيب ورزيدند و بر پروردگارشان توكّل مىكنند. [1]. ان در اين آيه شرطيّه است نه وصليّه- مجلّه بينات، ش 2، مقاله آقاى كرباسى، ص 83، پاورقى 8 [2]. يا: راستين/ به يادداشت شماره 3 در ص 409 رجوع فرماييد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 271