نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 291
87 مگر به بخشايشى از پروردگارت كه بخشش وى بر تو بزرگ است. 88 بگو: اگر آدميان و پريان فراهم آيند تا مانند اين قرآن آورند هر چند يكديگر را پشتيبانى كنند همانند آن نمىتوانند آورد. 89 و بىگمان ما براى مردم در اين قرآن از هر مثلى گوناگون آوردهايم [1] امّا بيشتر مردم جز سر ناسپاسى [2] ندارند. 90 و گفتند: هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد تا براى ما از زمين چشمهاى فرا جوشانى. 91 يا باغستانى از نخل و انگور داشته باشى كه لابهلاى آن جويبارهايى، نيك روان سازى. [3] 92 يا چنان كه مىپندارى، آسمان را پارهپاره [4] بر سر ما افكنى يا خداوند و فرشتگان را پيش روى آورى. 93 يا خانهاى زرّين داشته باشى يا به آسمان فرا روى و فرا رفتنت را (هم) هرگز باور نخواهيم داشت مگر نوشتهاى براى ما فرو فرستى كه آن را بخوانيم؛ بگو: پاكا كه پروردگار من است، مگر من جز بشرى پيام آورم؟ 94 و مردم را هنگامى كه براى آنان رهنمود آمد هيچ چيز از ايمان آوردن باز نداشت مگر همين كه گفتند: آيا خداوند بشرى را به پيامبرى برانگيخته است؟! 95 بگو: اگر بر زمين فرشتگانى مىبودند كه با آرامش [5] راه مىپيمودند (باز هم) بر آنان از آسمان فرشتهاى را به پيامبرى مىفرستاديم. 96 بگو: ميان من و شما خداوند گواه بس؛ كه او به بندگان خويش آگاهى بيناست. [1]. صرّف: اللّه الرّياح، حوّلها من وجه الى وجه و كذلك الامور و الآيات- المعتمد، ذيل صرّف. [2]. يا: انكار. [3]. تفجير: آب راندن- فرهنگ مصادر اللغة، ص 123. [4]. الكسفة: القطعة من الشّىء و الجمع كسف- مختار الصّحاح، ذيل: ك س ف. [5]. اطمئنان: بياراميدن- مصادر اللغة، ص 478.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 291