نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 298
35 و به باغستان خود در آمد در حالى كه با خويش ستمكاره بود؛ گفت: گمان ندارم كه اين (باغستان) هرگز از ميان برود. 36 و گمان ندارم كه رستخيز برپا شود و اگر مرا به سوى پروردگارم باز گردانند جايگاهى از آن بهتر خواهم يافت. 37 همراه وى كه با او گفت و گو مىكرد گفت: آيا به كسى كه تو را از خاكى سپس از نطفهاى آفريد آنگاه تو را مردى باندام برآورد كفر مىورزى؟ 38 اما من بر آنم كه او خداوند پروردگار من است و هيچ كس را با پروردگارم شريك نمىگردانم. 39 و چرا هنگامى كه به باغستان خويش درآمدى نگفتى: «ما شاء الله لا قوّة الّا باللّه» [- آنچه خداوند بخواهد (همان است) هيچ توانى جز از سوى خداوند نيست]؛ اگر مرا در مال و فرزند كمتر از خود مىيابى ... 40 ... اميد است پروردگارم به من بهتر از باغستان تو دهد و عذابى [1] از آسمان بر آن (باغستان تو) فرستد تا زمينى صاف و لغزنده گردد؛ 41 يا آب آن (به زمين) فرو رود و هرگز نتوانى آن را بازيابى. 42 و ميوهاش بر باد رفت و از (حسرت) مالى كه در آن هزينه [2] كرده بود دست بر دست مىكوفت در حالى كه داربستهاى آن فرو ريخته بود و او مىگفت: اى كاش من هيچ كس را با پروردگار خويش شريك نمىپنداشتم. 43 و او را گروهى نبود كه در برابر خداوند ياريش كنند و توان دفاع از خود نداشت. 44 آنجا، سرورى از آن خداوند راستين است، او در پاداش دادن نيكوتر و در بخشيدن بهتر است. 45 و براى آنان زندگانى اين جهان را مثل بزن كه به آبى مانند است كه آن را از آسمان فرو فرستيم و گياه روى زمين با آن در آميزد آنگاه (خشك و) كوفته گردد و بادها آن را (به هر سو) بردارند و خداوند بر هر كارى تواناست. [1]. حسبانا: عذابا- تراجم الاعاجم، ص 173. [2]. انفاق: هزينه كردن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 109.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 298