نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 344
28 و چون خود و هر كه با توست، بر كشتى برنشستيد، بگو: سپاس ويژه خداوند است كه ما را از ستمگران رهانيد. 29 و بگو: پروردگارا مرا به جايگاهى خجسته فرود آور و تو بهترين ميزبانانى. 30 بىگمان در اين، نشانههايى است و به يقين ما (بندگان را) مىآزماييم. 31 سپس مردم دورهاى ديگر را پس از آنان پديد آورديم. 32 آنگاه از خود آنان پيامبرى در ميانشان فرستاديم كه: خداوند را بپرستيد، شما را خدايى جز او نيست، آيا پرهيزگارى نمىورزيد؟ 33 و سركردگان از قوم او كه كفر ورزيده و لقاى جهان واپسين را دروغ شمرده بودند و ما در زندگانى اين جهان به آنها رفاه بخشيده بوديم گفتند: اين (پيامبر) جز بشرى مانند شما نيست، از آنچه مىخوريد مىخورد و از آنچه مىآشاميد مىآشامد. 34 و اگر از آدمى مانند خويش فرمان بريد بىگمان در آن صورت زيانكار خواهيد بود. 35 آيا به شما وعده مىدهد كه شما هنگامى كه بميريد و خاك و استخوان شويد [1] (باز، زنده از گور) بيرون آورده خواهيد شد؟ 36 سخت دور است آنچه به شما وعده كردهاند؛ سخت دور است. 37 آن (زندگى) جز زندگانى اين جهان ما نيست كه (برخى) مىميريم و (برخى ديگر) زنده مىشويم و ما برانگيخته نخواهيم شد. 38 او جز مردى نيست كه بر خداوند دروغى مىبندد و ما به او ايمان نمىآوريم. 39 گفت: پروردگارا! در برابر آنكه مرا دروغگو شمردند ياريم كن! 40 فرمود: به زودى سخت پشيمان خواهند گشت. 41 آنگاه بانگ آسمانى به حق آنان را فرو گرفت و ايشان را خاشاكى گردانديم؛ پس نفرين [2] بر ستمگران باد! 42 آنگاه پس از ايشان (مردم) دورههايى ديگر را پديد آورديم. [1]. در اصل: استخوانها. [2]. در اصل: دورى (از بخشايش خدا)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 344