نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 409
42 بگو: در زمين گردش كنيد، آنگاه بنگريد سرانجام پيشينيان چگونه بوده است؛ بيشتر آنان مشرك بودند. 43 پس، روى (دل) براى اين دين استوار راست بدار [1] پيش از آنكه روزى فرا رسد كه از سوى خداوند بازگشتى ندارد؛ در آن روز (مردم) پراكنده [2] مىشوند. 44 هر كس كفر ورزد كفرش به زيان اوست و آنان كه كارى شايسته انجام دهند براى (آسايش) خويش زمينهسازى مىكنند. 45 تا (خداوند) به كسانى كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند از بخشش خويش پاداش دهد؛ بىگمان او كافران را دوست نمىدارد. 46 و از آيات او اين است كه بادها را مژدهآور (باران) مىفرستد و (چنين مىكند) تا از بخشايش خود به شما بچشاند و تا كشتىها به فرمان وى روان گردند و تا از بخشش وى (روزى) بجوييد و باشد كه سپاس گزاريد. 47 و بىگمان پيش از تو پيامبرانى به سوى قوم آنان فرستاديم كه براى آنها برهانها (ى روشن) آوردند و ما از گناهكاران انتقام گرفتيم و يارى مؤمنان بر ما واجب [3] است. 48 خداوند است كه بادها را مىفرستد كه ابرها را برمىانگيزد [4] و آن را در آسمان هر گونه خواهد مىگسترد و آن را پارهپاره مىگرداند و آنگاه باران پياپى [5] را مىنگرى كه از لابهلاى آن بيرون مىزند و چون (خداوند) آن را به كسانى از بندگانش كه بخواهد برساند ناگهان شاد مىشوند. 49 و به راستى پيش از آنكه بر آنان فرو فرستاده شود- (درست) [6] پيش از آن- نوميد بودند. 50 بارى، به آثار مهر خداوند بنگر كه چگونه زمين را پس از مردن آن زنده مىدارد؛ بىگمان همان (خداوند) زندهكننده مردگان است و او بر هر كارى تواناست. [1]. اقامه: راست كردن، بپا داشتن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 75. [2]. يصدّعون: بپراگنند- فرهنگ ترجمه و قصههاى قرآنى، ص 234. [3]. حقّ الشّىء يحقّ حقّا: اى وجب- مختار الصّحاح، ذيل ح ق ق؛/ يا: حقّى است بر عهده ما. [4]. اثاره: برانگيختن گرد، و شورانيدن زمين و ميغ آوردن باد- فرهنگ مصادر اللغة، ص 60. [5]. ودق: باران پياپى- المستخلص ص 121. [6]. مؤلف الميزان، ذيل همين آيه، مىنويسد كه تكرار «من قبله» براى تأكيد و افاده اين معناست كه تا لحظه پيش از باران، مردم نااميد بودند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 409