ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 412

12 و به راستى ما به لقمان فرزانگى [1] داده‌ايم، كه خداوند را سپاس گزار! و هر كه سپاس گزارد به سود خويش سپاس گزارده است؛ و هر كه ناسپاسى ورزد خداوند، بى‌نيازى ستوده است.
13 و (ياد كن) آنگاه را كه لقمان به پسرش- در حالى كه بدو اندرز مى‌داد- گفت: پسركم! به خداوند شرك مورز كه شرك، ستمى سترگ است.
14 و به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم- مادرش او را با سستى در پى سستى باردارى كرد و زمان شير خوارگى وى دو سال بود- كه مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار (كه) بازگشت (همه) به سوى من است.
15 و اگر تو را وا دارند تا آنچه را كه نمى‌دانى براى من شريك آورى، از آنان فرمان نبر و در اين جهان با آنان به شايستگى همراهى كن [2] و راه كسى را كه به درگاه من باز مى‌گردد پيش گير، سپس بازگشتتان به سوى من است آنگاه شما را از آنچه مى‌كرده‌ايد مى‌آگاهانم.
16 پسركم! بى‌گمان اگر (كردارى) همسنگ دانه خردلى باشد در دل تخته سنگى يا در آسمان‌ها يا در زمين، خداوند آن را مى‌آورد كه خداوند نازك‌بين دانايى‌ست.
17 پسركم! نماز را بپا دار و به كار شايسته فرمان ده و از كار ناشايست باز دار [3] و در آنچه بر سرت آيد شكيب كن؛ بى‌گمان اين از كارهايى است كه آهنگ آن مى‌كنند.
18 و روى خود را از مردم مگردان و بر زمين خرامان گام برمدار كه خداوند هيچ خود پسند خويشتن‌ستايى [4] را دوست نمى‌دارد.
19 و در راه رفتنت ميانه‌رو باش و از آوايت فرو كاه كه ناپسندترين بانگ‌ها بانگ درازگوشان است.

[1]. به يادداشت شماره 1 در ص 37 رجوع فرماييد.
[2]. مصاحبت: همراهى كردن- مصادر اللغة، ص 197.
[3]. امر به معروف و نهى از منكر كن.
[4]. فخور: خويشتن‌ستاى- تفسيرى كهن به پارسى از حدود قرن چهارم، تحقيق و تصحيح دكتر سيد مرتضى آية الله زاده شيرازى، نشر مشترك ميراث مكتوب و قبله، تهران، 1375، ص 146.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 412

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست