نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 418
به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 اى پيامبر! از خداوند پروا كن و از كافران و منافقان فرمانبردارى مكن، بىگمان خداوند دانايى فرزانه است. 2 و از آنچه از سوى پروردگارت به تو وحى مىشود پيروى كن كه خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. 3 و بر خداوند توكّل كن و خداوند (تو را) كارساز، بس. 4 خداوند در درون هيچ كس دو دل ننهاده است؛ و آن همسرانتان را كه «ظهار» [1] مىكنيد مادران (راستين) شما و فرزند خواندگانتان را پسران (راستين) شما نكرده است؛ اين تنها گفتار شما بر زبانتان است و خداوند است كه حقّ مىگويد و اوست كه راه را نشان مىدهد. 5 آنان را به (نام) پدرانشان بخوانيد، اين نزد خداوند دادگرانهتر است و اگر پدرانشان را نمىشناسيد برادران دينى و وابستگان [2] شمايند و شما را در آنچه اشتباه كردهايد گناهى نيست اما در آنچه دلهايتان به قصد، خواسته است (گناهكاريد) و خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 6 پيامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او، مادران ايشانند و خويشاوندان نسبت به يكديگر در كتاب خداوند از مؤمنان و مهاجران (به ارث) سزاوارترند مگر آنكه بخواهيد به وابستگان خود، نيكى ورزيد، اين (حكم) در كتاب (خداوند) نگاشته است. [1]. ظهار و ايلاء از طلاقهاى دوره جاهليت بود. در اسلام، براى ظهار، كفّاره تعيين شد و طلاق محسوب نمىشود. و آن چنين است كه مردى به همسر خود با قصد بگويد: تو براى من مانند پشت مادر (يا برخى محارم ديگر) من هستى (انت علىّ كظهر امّى) كه پس از آن بدون طلاق، همخوابگى با همسرش بر او پيش از دادن كفّاره، حرام مىشود. [2]. يا: آزادكردگان.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 418