ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 439

39 اوست كه شما را در زمين، جانشين (امّت‌هاى پيشين) كرد پس هر كس كافر شود، كفرش به زيان (خود) اوست و كفر كافران نزد پروردگارشان جز بيزارى نمى‌افزايد و كفر كافران جز بر زيانشان نمى‌افزايد.
40 بگو آيا شريك‌هايتان را كه به جاى خداوند (به پرستش) مى‌خوانيد ديده‌ايد؟ به من بنماييد كه از زمين چه چيزى را آفريده‌اند؟ يا در (آفرينش) آسمان‌ها آيا شركتى داشته‌اند؟ يا به آنان كتابى داده‌ايم كه آنان از آن بر برهانى (استوار) اند؟ (خير)، بلكه ستمكاران به يكديگر جز فريب وعده‌اى نمى‌دهند.
41 خداوند، آسمان‌ها و زمين را از اينكه از جاى بروند [1] باز مى‌دارد و اگر از جاى بروند پس از وى هيچ كس آنها را نگاه نخواهد داشت؛ به راستى او بردبارى آمرزنده است.
42 و سخت‌ترين سوگندهاى خود را خوردند كه اگر بيم‌دهنده‌اى نزد آنان آيد بى‌گمان از هر يك از امّت‌ها رهيافته‌تر مى‌شوند امّا چون بيم‌دهنده‌اى نزدشان آمد جز بر رميدنشان نيفزود ...
43 ... از سر گردنكشى در زمين و نيرنگ زشت؛ و نيرنگ زشت، جز به نيرنگباز برنمى‌گردد؛ پس آيا جز سنّت پيشينيان (خود) را چشم مى‌دارند؟ هرگز براى سنت خداوند دگرگونى نخواهى يافت و هرگز براى سنّت خداوند جابه‌جايى [2] نخواهى يافت.
44 و آيا در زمين گردش نكرده‌اند تا بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از ايشان و توانمندتر از آنان بودند چگونه بوده است؟ و خداوند چنان نيست كه چيزى در آسمان‌ها و زمين او را به ستوه آورد، بى‌گمان او دانايى تواناست.

[1]. مؤلّف الميزان، زوال را در اين آيه اضمحلال و بطلان معنى كرده ولى گفته است: برخى مفسران آن را انتقال مكانى دانسته‌اند (يعنى از مدار خود خارج شوند)- الميزان، چاپ بيروت، ج 17، صص 55 و 56.
[2]. تحويل: جابه‌جا كردن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 166.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 439

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست