نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 485
16 و حجّت آنان كه درباره خداوند پس از پذيرفته شدن دعوت وى چالش مىورزند نزد پروردگارشان تباه است [1] و بر آنان خشمى (از سوى خداوند) و براى آنان عذابى سخت خواهد بود. 17 خداوند است كه كتاب را به حق و ترازو را فرو فرستاد و تو چه مىدانى؟ شايد رستخيز نزديك باشد. 18 آنان كه بدان ايمان ندارند آن را به شتاب مىجويند و مؤمنان از آن در هراسند و مىدانند كه راستين است، آگاه باش! آنان كه درباره رستخيز چالش مىورزند [2] در گمراهى ژرفند. 19 خداوند در كار بندگانش نازكبين است، هر كه را بخواهد روزى مىدهد و او تواناى پيروزمند است. 20 هر كس كشت جهان واپسين را بخواهد به كشت او مىافزاييم [3] و آنكه كشت اين جهان را بخواهد از آن بدو مىدهيم و در جهان واپسين هيچ بهرهاى ندارد. 21 مگر آنان را شريكهايى است كه از دين آنچه را كه خداوند بدان اذن نداده است براى آنان بيان داشتهاند [4]؟ و اگر فرمان قاطع (خداوند) نبود به يقين ميان آنها داورى مىشد و بىگمان ستمگران را عذابى دردناك خواهد بود. 22 ستمگران را مىبينى كه از آنچه انجام دادهاند هراسانند در حالى كه (كيفر) آن بر آنان واقع خواهد شد و آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند در باغهاى بهشتند، نزد پروردگارشان هر چه بخواهند دارند؛ اين همان بخشش بزرگ است. [1]. دحض: دحضت حجّته: بطلت و بابه خضع- مختار الصّحاح، ذيل د ح ض. [2]. مماراة: با كسى بستيهيدن- مصادر اللغة، ص 280. [3]. در اصل: در كشت او برايش مىافزاييم. [4]. به يادداشت شماره 2 در صفحه قبل رجوع فرماييد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 485