نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 497
19 و اينكه بر خداوند برترى نجوييد كه من حجّتى آشكار برايتان آوردهام. 20 و بىگمان من از اينكه سنگسارم كنيد به پروردگار خويش و پروردگار شما پناه مىبرم. 21 و اگر (سخن) مرا باور نداريد از من كناره جوييد! 22 و پروردگارش را بخواند كه: اينان قومى گناهكارند. 23 (گفتيم) پس، بندگانم را شبانه رهسپار كن كه در پى شمايند. 24 و از دريا آرام بگذر كه آنان سپاهى غرق شدنىاند. 25 چه بسيار بوستانها و چشمهها كه از خود باز نهادند. 26 و كشتزارها و كاخهايى ارزشمند را، 27 و شادخوارىيى [1] كه در آن شادمان بودند. 28 بدينگونه بود و آنها را به قومى ديگر به ارث وا نهاديم. 29 آنگاه، نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين و نه مهلت يافتند. 30 و به راستى بنى اسرائيل را از عذابى خوارساز رهانديم ... 31 ... از فرعون كه برترى جويى از گزافكاران بود. 32 و به يقين آنان را با دانايى بر جهانيان برگزيديم. 33 و به آنان از آيات (خويش) آنچه در آن آزمونى آشكار بود بخشيديم. 34 اينان، بىگمان مىگويند: 35 اين (- فرجام ما) جز (همان) مرگ نخستين ما نيست و ما انگيخته نخواهيم شد. 36 پس اگر راست مىگوييد پدرانمان را (نزد ما) باز آوريد. 37 آيا آنان بهترند يا قوم «تبّع» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟ نابودشان كرديم كه آنان گناهكار بودند. 38 و ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به بازيچه نيافريدهايم. 39 ما آن دو را جز به حقّ نيافريدهايم ولى بيشتر آنان نمىدانند. [1]. نعمت (به فتح نون) كه در قرآن كريم تنها دو بار به كار رفته است، يكى همين جا و ديگرى سوره مبارك مزمّل، آيه (11)، با نعمت (به كسر نون) كاملا در معنى متفاوت است و علماى لغت و قرآن پژوهان آن را فرح و مسرت و ترفّه معنى كردهاند. رجوع فرماييد به النّهايه، ابن اثير، ج 5، ص 83 (به نقل از مقاله: الجواد قد يكبو، نوشته رضا مختارى، در كتاب محقّقنامه، ج 2، ص 1253).
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 497