سوره آل عمران [11]* مدنى، 200 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 الف، لام، ميم. 2 خداوند است كه هيچ خدايى جز آن زنده بر خويش استوار [1] نيست. 3 (اين) كتاب را كه كتابهاى آسمانى پيش از خود را راست مىشمارد، به حق بر تو (به تدريج) فرو فرستاد و تورات و انجيل را (يكجا) فرو فرستاد ... 4 ... از پيش، كه رهنمون مردم است و فرقان را فرو فرستاد؛ بىگمان آنان كه به آيات خداوند كفر مىورزند عذابى سخت خواهند داشت و خداوند پيروزمندى دادستاننده [2] است. 5 بىگمان خداوند است كه هيچ چيز در زمين و آسمان بر او پوشيده نيست. 6 اوست كه هر گونه بخواهد شما را در زهدانها چهرهنگارى مىكند. هيچ خدايى نيست جز او كه پيروزمند فرزانه است. 7 اوست كه اين كتاب را بر تو فرو فرستاد؛ برخى از آن، آيات «محكم» (/ استوار/ يك رويه) اند، كه بنياد اين كتاباند و برخى ديگر (آيات) «متشابه» (/ چند رويه) اند؛ اما آنهايى كه در دل كژى دارند، از سر آشوب و تأويل جويى، از آيات متشابه آن، پيروى مىكنند در حالى كه تأويل آن را جز خداوند نمىداند و استواران [3] در دانش، مىگويند: ما بدان ايمان داريم، تمام آن از نزد پروردگار ماست و جز خردمندان، كسى در ياد نمىگيرد [4]. 8 پروردگارا پس از آنكه راهنمايىمان كردى، دلمان را به كژى ميفكن و از نزد خويش به ما بخشايش ارزانى دار كه اين تويى كه بسيار بخشندهاى. 9 پروردگارا بىگمان، تو، روزى كه در آن ترديدى راه ندارد فراهم آورنده مردمانى؛ به راستى خداوند در وعده (خود) خلاف نمىورزد. [11]*. آل عمران: خاندان عمران (- پدر حضرت مريم و نه پدر حضرت موسى)- شرح و تفسير لغات قرآن، ج 3، ص 244. [1]. قيّوم: مترجمان اين كلمه را به تفاريق: بسيار پايدار، پايدارنده، پاينده و قائم به ذات معنى كردهاند. [2]. به يادداشت شماره 3 در ص 123 رجوع فرماييد. [3]. مؤلف الميزان، در اينجا مىگويد: ظاهرا «واو» استينافيّه است (- الميزان، چاپ بيروت، صص 27 و 28) ولى عاطفه بودن آن را هم رد نكرده است؛ در روايات و تفاسير نيز آمده است به اينكه خود پيامبر و ائمه عليهم السّلام مصاديق قطعى راسخان در علمند. عقلا نيز امكان ندارد كه هيچ كس حتى خود پيامبر (ص)، از تأويل قرآن و باطن آن باخبر نباشد. [4]. ما يذّكّر: (در) ياد نمىگيرد- مصادر اللغة، ص 473. (منظور مصادر اللغة از «ياد گرفتن» يعنى به ياد داشتن و در ياد نگه داشتن است.)