10 بىگمان دارايىها و فرزندان كافران هرگز براى آنان در برابر (عذاب) خداوند هيچ سودى نخواهد داشت و آنانند كه هيزم دوزخاند. 11 همچون شيوه فرعونيان و پيشينيان آنان كه آيات ما را دروغ شمردند و خداوند آنها را براى گناهانشان فرو گرفت و خداوند، سخت كيفر است. 12 به كافران بگو: از پا در خواهيد آمد و در دوزخ [1] گردتان مىآورند و اين بستر، بد است. 13 به راستى شما را در كار دو گروهى كه (در «بدر») با هم رو به رو شدند، نشانهاى (براى پند گيرى) بود: گروهى براى خداوند جنگ مىكردند و (گروه) ديگرى كافر بودند كه آنها را [2] دو چندان خود به چشم مىديدند (و مىهراسيدند) و خداوند هر كسى را بخواهد با ياورى خويش پشتيبانى مىكند؛ بىگمان در اين امر پندى براى اهل بينش است. 14 دوستدارى خواستنىها از زنان و فرزندان و دارايىهاى فراوان انباشته از زر و سيم و اسبهاى نشاندار و چارپايان و كشتزاران، براى مردم آراستگى يافته است؛ اينها سرمايه زندگى نزديكتر (در اين جهان) است و خداوند است كه نكوفرجامى [3]، (تنها) نزد او است. 15 بگو آيا (مىخواهيد) شما را به بهتر از آن آگاه سازم؟ براى كسانى كه پرهيزگارند نزد پروردگارشان بوستانهايى است كه از بن آنها جويباران روان است؛ در آنها جاودانند و (آنان را) همسرانى پاكيزه و خشنودى از سوى خداوند خواهد بود و خداوند به (كار) بندگان، بيناست. [1]. در اصل: به سوى دوزخ. [2]. يعنى مسلمانها را. [3]. حافظ به همين نكو فرجامى يا به تعبير زيباى خود او «نيك سرانجامى» اشاره دارد كه مىگويد: زير شمشير غمش، رقص كنان خواهم رفت كآنكه شد كشته «او»، «نيك سرانجام» افتاد