نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 526
به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 سوگند به ستاره چون فرو افتد؛ 2 كه همنشين شما گمراه و بيراه نيست. [1] 3 و از سر هوا و هوس سخن نمىگويد. 4 آن (قرآن) جز وحيى نيست كه بر او وحى مىشود. 5 آن (فرشته) بسيار توانمند به او آموخته است. 6 تواناى خردمندى [2] كه راست ايستاد. 7 و او در افق فراتر بود. 8 سپس نزديك شد و فروتر آمد. 9 آنگاه (ميان او و پيامبر) به اندازه دو كمان يا نزديكتر رسيد. 10 پس (خداوند) به بنده خود وحى كرد، آنچه وحى كرد. 11 دل، آنچه مىديد، دروغ نگفت، 12 پس آيا شما با او در آنچه مىبيند، بگو- مگو مىكنيد؟ [3] 13 و به يقين او را در فرودى ديگر، (نيز) ديده بود. 14 كنار درخت سدرى كه در واپسين جاى است [4] 15 كه نزد آن بوستانسراست 16 هنگامى كه آن درخت سدر را فرو پوشاند، آنچه فرو پوشاند. 17 چشم (وى سوى ديگر) نگشت و كژ نديد. 18 بىگمان برخى از نشانههاى بزرگ پروردگارش را ديده است. 19 آيا بتهاى «لات» و «عزّى» را (شايسته پرستش) ديدهايد؟ 20 و آن سومين بت ديگر «منات» را؟ 21 آيا براى شما پسر و براى او [5] دختر است؟ 22 آنگاه اين بخش كردنى [6] ستمگرانه است. 23 آنها جز نامهايى كه شما و پدرانتان ناميدهايد نيستند، خداوند بر (پرستش) آنها هيچ حجّتى نفرستاده است؛ آنها جز از گمان و هوسهايى كه در دل دارند [7] پيروى نمىكنند در حالى كه به راستى از سوى پروردگارشان براى آنان رهنمود آمده است. 24 مگر براى انسان آنچه آرزو كند خواهد بود؟ 25 (هرگز!) زيرا پايان و آغاز از آن خداوند است. 26 و بسا فرشتههايى در آسمانهاست كه ميانجيگريشان هيچ به كار نمىآيد مگر پس از آنكه خداوند براى كسى كه بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. [1]. در اصل: نه گمراه و نه بيراه شد. [2]. مرّة: القوّة و شدّة العقل- مختار الصّحاح، ذيل م ر ر. [3]. مماراة: با يكديگر بستهيدن- مصادر اللغة، ص 229. [4]. در اصل: سدرة المنتهى. [5]. يعنى براى خداوند. [6]. در اصل: تقسيمى. [7]. در اصل: و آنچه دلها مىخواهند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 526