30 روزى كه هر كس هر كار نيكى انجام داده است پيش رو مىيابد و هر كار زشتى كرده است آرزو دارد كاش ميان او و آن (كار زشت) فاصلهاى دور مىبود و خداوند شما را از خويش پروا مىدهد و خداوند به بندگان مهربان است. 31 بگو اگر خداوند را دوست مىداريد از من پيروى كنيد تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد و خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 32 بگو از خداوند و پيامبر فرمان بريد و اگر پشت كردند [1] (بدانند كه) بىگمان خداوند كافران را دوست نمىدارد. 33 خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برترى داد. 34 در حالى كه برخى از فرزندزادگان برخى ديگرند و خداوند شنوايى داناست. 35 (ياد كن) آنگاه را كه همسر عمران گفت: پروردگارا! من نذر كردهام آنچه در شكم دارم آزاد (از هر شرطى) تو را باشد پس (نذر مرا) از من بپذير كه تويى كه شنواى دانايى. 36 و چون او را بزاد گفت: پروردگارا! من (به جاى پسر) دختر، زادهام- و خداوند بهتر مىداند كه او چه زاد و هر پسر همگون اين دختر نيست- و من او را مريم ناميدهام و او و نسل او را از شيطان رانده به پناه تو مىآورم. 37 پس خداوند آن (دختر) را به نيكى پذيرفت و به نيكى (پروراند و) برآورد و زكريّا را سرپرست او كرد و هرگاه زكريّا در محراب (عبادت) نزد وى مىرفت كنار او، رزقى مىيافت و مىپرسيد: اى مريم! اين از كجا براى تو آمده است؟ و او مىگفت: از نزد خداوند؛ (آرى) خداوند به هر كه بخواهد بىحساب (و شمار) روزى مىدهد. [1]. تولّى: پشت كردن، برگشتن- فرهنگ تازى به پارسى، ص 234.