نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 548
17 بارى، سرانجام هر دو اين شد كه آن دو در آتش (دوزخ) جاودان خواهند بود و اين كيفر ستمكاران است. 18 اى مؤمنان! از خداوند پروا كنيد و هر كس بايد بنگرد براى (روزى چون) فردا چه پيش فرستاده است و از خداوند پروا كنيد كه خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. 19 و چون كسانى نباشيد كه خداوند را فراموش كردند پس (خداوند نيز) آنان را از ياد خودشان برد [1]؛ آنانند كه نافرمانند. 20 دوزخيان و بهشتيان برابر نيستند، بهشتيانند كه رستگارند. 21 اگر اين قرآن را بر كوهى فرو مىفرستاديم آن را از بيم خداوند فروتن و فروپاشيده مىديدى و اين مثلها را براى مردم مىزنيم باشد كه بينديشند. 22 اوست خداوندى كه خدايى جز او نيست، داننده پنهان و آشكار است، او بخشنده بخشاينده است. 23 اوست خداوندى كه هيچ خدايى جز او نيست، فرمانفرماى بسيار پاك بىعيب، ايمنىبخش، گواه راستين [2]، پيروز كامشكن [3] بزرگ منش؛ پاكاكه خداوند است از آنچه (بدو) شرك مىورزند. 24 اوست خداوند آفريننده پديدآور نگارگر، نامهاى نكوتر او راست؛ هر چه در آسمانها و زمين است او را به پاكى مىستايند و او پيروزمند فرزانه است. سوره ممتحنه [11]* مدنى، 13 آيه [1]. يا: خداوند را رها كردند و خدا نيز آنان را از خود بيگانه كرد. [2]. مهيمن: گواه راستين- تراجم الاعاجم، ص 93/ لسان التنزيل، ص 63. [3]. جبّار: (درباره خداوند): كامشكن- (درباره ديگران): گردنكش- فرهنگ تازى به پارسى، ص 245. [11]*. ممتحنه: آزماينده.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 548