46 و در گهواره و در ميانسالى (از پيامبرى خود) با مردم سخن مىگويد و از شايستگان است. 47 مريم گفت: پروردگارا! چگونه مرا فرزندى تواند بود كه بشرى به من دست نزده است؟ فرمود: چنين است، خداوند هر چه را بخواهد مىآفريند؛ چون كارى را اراده كند تنها بدان مىفرمايد: باش! بىدرنگ خواهد بود. 48 و به او كتاب و حكمت [1] و تورات و انجيل مىآموزد. 49 و به پيامبرى [2] به سوى بنى اسرائيل (مىفرستد، تا بگويد) كه من براى شما نشانهاى از پروردگارتان آوردهام؛ من براى شما از گل، (انداموارهاى) به گونه پرنده مىسازم و در آن مىدمم، به اذن خداوند پرندهاى خواهد شد و به اذن خداوند نابيناى مادرزاد و پيس را شفا خواهم داد و به اذن خداوند مردگان را زنده خواهم كرد و شما را از آنچه مىخوريد يا در خانه مىانباريد آگاه خواهم ساخت، اين نشانهاى براى شماست اگر مؤمن باشيد. 50 و تورات پيش از خود را راست مىشمارم، و (آمدهام) تا برخى از چيزهايى را كه بر شما حرام شده است حلال گردانم و نشانهاى از پروردگارتان براى شما آوردهام پس، از خداوند پروا و از من فرمانبردارى كنيد! 51 بىگمان خداوند، پروردگار من و شماست؛ او را بپرستيد، اين، راهى است راست. 52 و چون عيسى در آنان (آثار) كفر را دريافت گفت: ياران من به سوى خداوند كيانند؟ «حواريان» گفتند: ما ياوران خداونديم، به خداوند ايمان داريم و گواه باش كه ما گردن نهادهايم. [1]. به يادداشت شماره 1 در ص 37 رجوع فرماييد. [2]. يعنى عيسى مسيح (ع) را.