نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 569
11 در حالى كه (خويشاوندان) به هم نشان داده مىشوند؛ گنهكار دوست مىدارد كاش براى فرار از عذاب آن روز، فرزندانش را سربها دهد، 12 ... و همسر و برادرش را، 13 و خاندانش كه به او، جا (و سامان) مىدادند. 14 و هر كس را كه بر روى زمين است تا (از عذاب) بازش رهاند. 15 هرگز! بىگمان، آن زبانهاى از آتش است، 16 كه پوست را برمىكند، 17 هر كه را (از حق) رو گردانيد و پشت كرد فرا مىخواند. 18 و (مال) گرد آورد و اندوخت. 19 بىگمان انسان را آزمندى بىشكيب آفريدهاند. 20 چون شرّى بدو رسد بىتاب است. 21 و چون خيرى بدو رسد بازدارنده است. 22 جز نمازگزاران، 23 آنان كه در نمازهايشان پيگيرى دارند. 24 و آنان كه در دارايىهايشان حقى معين است، 25 براى پرسنده (ى مستمند) و بىبهره، 26 و آنان كه روز پاداش و كيفر را راست مىشمارند، 27 و آنان كه از عذاب پروردگارشان در هراسند. 28 بىگمان عذاب پروردگارشان ايمنىناپذير است. [1] 29 و آنان كه پاكدامنند، 30 جز با همسران خويش يا كنيزهاشان كه اينان نكوهيده نيستند. 31 پس كسانى كه بيش از اين بخواهند تجاوزكارند. [2] 32 و آنان كه سپردههاى نزد خود و پيمان خويش را پاس مىدارند. 33 و آنان كه به اداى گواهىهاى خود برمىخيزند. 34 و آنان كه بر نماز خويش نگهداشت دارند. 35 آنان در بوستانهايى، ارجمند داشته مىشوند. 36 و بر سر كافران چه آمده است كه به پيش تو شتابانند؟ 37 از راست و چپ، گروه گروه (گرد مىآيند)؟ 38 آيا هر يك از آنان آزمند است كه او را به بهشتى پرنعمت درآورند؟ 39 هرگز! ما آنان را از چيزى آفريدهايم كه مىدانند. [1]. يعنى اهل عذاب، از آن در امان نيستند. [2]. در اصل: پس آنانند كه تجاوزكارند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 569