نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 601
سوره عصر [11]* مكّى، 3 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 سوگند به روزگار، 2 كه آدمى در زيانمندى است. 3 جز آنان كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند و يكديگر را به راستى پند دادهاند و همديگر را به شكيبايى اندرز دادهاند. سوره همزه [12]** مكّى، 9 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 واى بر هر عيب جوى طعنه زن. [1] 2 آنكه مالى اندوخت و آن را شمار كرد. 3 گمان دارد كه دارايىاش او را جاودان خواهد كرد. 4 چنين نيست؛ بىگمان در آن خرد كننده، فرو افكنده مىشود. 5 و تو چه دانى كه آن خردكننده چيست؟ 6 آتش برافروخته خداوند است. 7 كه به دلها راه مىيابد. 8 بىگمان، بر آنان فرو پوشيده است. 9 در ستونهايى بر كشيده. سوره فيل [13]*** مكّى، 5 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 1 آيا نديدى پروردگارت با پيلسواران چه كرد؟ 2 آيا نيرنگ آنان را بيرنگ نكرد؟ [2] 3 و بر (سر) ايشان پرندگانى دستهدسته فرستاد. 4 كه بر آنان سنگريزههايى از گلسنگ فرو مىافكندند. 5 پس (خداوند) آنها را چون كاهبرگى نيم جويده كرد. [11]*. زمانه، روزگار. [12]**. همزة: بدگويى از پس- المستخلص، ص 171/ الهمز كاللّمز، وزنا و معنى؛ و بابه ضرب. الهمّاز: العيّاب و الهمزة، مثله- مختار الصّحاح، ذيل ه م ز. [1]. اللّمز: العيب و اصله الاشارة بالعين و نحوها. و لمزه اى عيّاب- همان، ذيل ل م ز. [13]***. فيل: پيل. [2]. در اصل: آيا نيرنگ آنان را در گمراهى ننهاد؟
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 601