84 بگو به خداوند و به آنچه بر ما و بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نبيرگان [1] فرو فرستاده شده و به آنچه به موسى و عيسى و پيامبران از سوى پروردگارشان داده شده است ايمان داريم، ميان هيچيك از ايشان فرق نمىگذاريم و ما فرمانبردار اوييم. 85 و هر كس جز اسلام [2] دينى گزيند هرگز از او پذيرفته نمىشود و او در جهان واپسين از زيانكاران است. 86 چگونه خداوند گروهى را راهنمايى كند كه پس از آنكه ايمان آوردند و گواهى دادند كه اين فرستاده، بر حقّ است و برهانها (ى روشن) براى آنان آمد كفر ورزيدند و خداوند گروه ستمكاران را راهنمايى نمىكند. 87 كيفر آنان لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست. 88 در آن جاودانند و نه از عذابشان كاسته مىشود و نه به آنان مهلت خواهند داد. 89 مگر آنان كه پس از آن، توبه كنند و به راه آيند؛ كه بىگمان خداوند آمرزندهاى بخشاينده است. 90 توبه كسانى كه پس از ايمان خويش كفر ورزيدند سپس بر كفر افزودند هرگز پذيرفته نخواهد شد و آنانند كه گمراهند. 91 كسانى كه كافر شدند و در كفر مردند و گر همچند زمين زر به بازخريد خويش دهند [3] از آنان پذيرفته نيست؛ آنها عذابى دردناك (در پيش) دارند و ياورى نخواهند داشت. [1]. اسباط: نبيرگان- فرهنگ تازى به پارسى، ص 25. ظاهرا در اينجا نبيرگان يعقوب مراد باشد. [2]. يعنى تسليم به خداوند و گردن نهادن به فرمان وى. [3]. افتداء: خويش را باز خريدن- مصادر اللغة، ص 279.