ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 622

مرا تحمّل بارى چگونه دست دهد كه آسمان و زمين برنتافتند و جبال؟

تازه، نارسايى‌هاى آدمى كه ريشه در نفس امّاره دارد، تنها ظلم و جهل نيست. خداوند در اين‌باره فرموده است:
احضرت الانفس الشحّ؛ [1] (جان‌ها، آز را در آستين دارند.)
از اين رو، همواره چون به زورق ناتوان خويش و خويشتن ناتوان و پهناورى و ژرفاى اقيانوس بى‌كران قرآن نگريستم، بى‌اختيار از زبان كميت بن زيد اسدى به خويش گفتم:
فكيف تقول العنكبوت و بيتها اذا ما علت موج من البحر كالظّلل‌

(چگونه از عنكبوت و خانه‌اش سخن مى‌توانى گفت؛ آن‌گاه كه موجى چون سايه‌بان‌هاى بلند از اين اقيانوس برخيزد ...)
امّا چون به آيات روشن رحمت رسيدم، و با استقصايى بيشتر و شمارشى دقيق‌تر و نگرشى باريك‌تر، آنها را برشمردم، دريافتم كه با وجود وسعت جهل و ستم و شرك و نفاق آدمى، آيات رحمت بيشتر از آيات انذار و عذاب است. آمرزش، دو چندان كيفر است [2] و آسانى سه چندان سختى [3] و بهشت خداوند، آبادتر از دوزخ اوست.
«راندن» در كار نيست و «فرا خواندن» بسيار است. [4]

[1]. سوره نساء، آيه 128.
(2، 3). جزاء 117 بار و مغفرت درست دو برابر يعنى 234 بار در قرآن به كار رفته است چنان‌كه عسر 12 بار ولى يسر سه برابر يعنى 36 بار به كار رفته است- سميح عاطف الزّين، معجم تفسير مفردات الفاظ القرآن، چاپ لبنان، 2001 ميلادى، صص 32 و 33.
[4]. برخى از اين آيات عبارت‌اند از:
الف) انعام، 133: و ربّك الغنىّ ذو الرّحمة: و پروردگار تو بى‌نياز داراى بخشايش است.
ب) انعام، 147: فقل ربّكم ذو رحمة واسعة: بگو پروردگارتان داراى بخشايشى گسترده است.
ج) انعام، 12: كتب على نفسه الرّحمة: بر خويش بخشايش را برگمارده است.
د) اعراف، 156: و رحمتى وسعت كلّ شى‌ء: و بخشايشم همه چيز را فرا مى‌گيرد ...
ه) زمر، 53: قل يا عبادى الّذين اسرفوا على أنفسهم لا تقنطوا من رّحمة اللّه انّ اللّه يغفر الذّنوب جميعا انّه هو الغفور الرّحيم: بگو اى بندگان من كه با خويش گزافكارى كرده‌ايد! از بخشايش خداوند نااميد نباشيد كه خداوند همه گناهان را مى‌آمرزد؛ بى‌گمان اوست كه آمرزنده بخشاينده است.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 622

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست