نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 625
مشكل ديگر در ترجمه قرآن، رعايت امانت كامل در ترجمه براى حفظ قداست كلام خدا، به رعايت ادب قرآن و ادب وحى است. [1] به دليل وسعت و كثرت حوزه معنايى قرآن و نيز عبارات ناآشنا و كنايى آن، از يكسو و محدوديتهاى زبان بشرى در گزينش كلمات دقيق براى انتقال برخى از آن معانى، از سوى ديگر؛ بىگمان پارهاى از بطون و سطوح آيات را جز تا حدودى، نمىتوان، ترجمه كرد. فرانسوىها مىگويند [2] ترجمه به زن مىماند؛ اگر زيبا باشد، وفادار نيست، اگر وفادار باشد، زيبا نيست. با آنكه فرانسوىها بايد از زنان كشور خود براى اين توهين ولو طنزآميز، پوزش بخواهند، امّا براى رساندن مشكل ترجمه، مثالى بسيار رساست. در ترجمه قرآن كريم، رعايت ادب وحى، مترجم را ناگزير مىكند كه هرچه ممكن است امانت را پاس دارد. حتّى برخى برآنند كه مترجم قرآن نبايد جمله اسميّه را به جمله فعليّه ترجمه كند و ... در ترجمه فارسى قرآن، اين مشكلات بيشتر به چشم مىآيد؛ زيرا: اگر قرار باشد كه ساختار نحوى زبان قرآن، رعايت «نشود»؛ كه در يك ترجمه درست و روان، قرار بر همين است، به اين مشكلات برمىخوريم: [1]. دكتر آذرتاش آذرنوش، در آغاز كتاب ارجمند خود، «تاريخ ترجمه از عربى به فارسى» در سابقه اين امر، مرقوم داشته است: «... اسلام در واقع معجزهاى جز خود قرآن ندارد، اين معجزه نيز، آنچنان كه از وحى الهى برمىآيد، در لفظ و تركيب و معنى آنها، منحصر است. بىگمان مترجم ايرانى، خود مىداند كه هر چند بكوشد و هر چه دانش و هنر داشته باشد، باز قادر نخواهد بود كه در زبان فارسى، آن معجزه الهى را بازگو كند و يا حتى پرتوى از آن را هويدا سازد. از سوى ديگر، سخن الهى، منشأ همه اعتقادات و احكام شرعى ايشان است. بنابراين اندك تخطّى از لفظ خداوند، خطر آن را دارد كه در احكام شرع خللى حاصل شود و مترجم به گناه سختى آلوده گردد. آن احساس عجز در برابر وحى خداوندى از يكسو، و اين بيم لغزش از سوى ديگر، پندارى، فكر و قلم مترجمان را چنان گرفتار مىداشت كه ايشان ديگر در ترجمههاى فارسى خود، يك دم احساس آزادى نمىكردند و سرانجام چاره كار را در آن ديدند كه از رساندن پيغام، از زبان مبدأ به زبان مقصد چشم بپوشند و تنها به يافتن معادلهايى براى واژههاى عربى اكتفا كنند؛ و سپس آنها را، يك به يك زير الفاظ قرآن بنگارند ...»- آذرتاش آذرنوش، تاريخ ترجمه از عربى به فارسى از آغاز تا عصر صفوى، ج 1، ترجمههاى قرآنى، ص 32. [2]. برخى آن را از ايتاليايىها مىدانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 625