نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 626
- در عربى، اصل، آوردن فعل در آغاز جمله است و در فارسى در پايان جمله. - در عربى، صفت با موصوف مطابقت كامل دارد و در فارسى ندارد. - در عربى، گاهى فعلى بدون متمّم يا به عبارت ديگر، بدون حرف اضافه به كار مىرود؛ در حالى كه ترجمه فارسى همان فعل، حرف اضافه دارد. مثلا در سوره مبارك محمّد (ص)، آخر آيه 35، «و لن يتركم اعمالكم» ترجمه مىشود «و هرگز از (پاداش) كردارهايتان نمىكاهد.» - و برعكس، در عربى، گاهى فعلى با حرف اضافه به كار مىرود، در حالى كه در ترجمه فارسى، همان فعل، حرف اضافه ندارد. مثلا در ترجمه آيه 6 سوره مبارك مائده، «فامسحوا برؤسكم»، تنها مىگوييم «سرتان را مسح كنيد.» [1] - در عربى، گاهى نوعى نسبت به صورت مضاف و مضاف اليه وجود دارد، مثل اصحاب السّعير، كه در زبان فارسى، مفرد آن را دوزخى و جمع آن را تنها دوزخيان مىگوييم و اگر بخواهيم رعايت امانت كنيم، بايد ياران يا دمسازان دوزخ بگوييم كه از معناى حقيقى آن دور مىافتيم. در حالى كه كلمات به اعتبار معانى خود معتبرند، نه به اعتبار خود كلمات. در يكى از كلمات قصار انگليسى آمده است: ".no saedi gnah ot sgep era sdrow llA " [2] يعنى كلمات چون قلّابند براى آويختن معانى. نظير مورد اشاره مزبور را در بخش پايانى از آيه 58 سوره مبارك قصص مىخوانيم: «و كنّا نحن الوارثين.» خداوند به موسى مىفرمايد: «ماييم كه وارثيم.» ملاحظه مىفرماييد كه چون اسم «كان» جمع است، خبر كان هم با آن [1]. در روايات آمده است كه «ب» در «برؤسكم» يعنى جزئى از سرتان را مسح كنيد. [2]. از هانرى وارد بيچر .1 .p ,1988 .noitide .dr 3 ,sdrow laitnesse yletulosbA 405 ,tipluP htuomylP morf sbrevorP( rehceeB draW yrneH )
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 626