نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 647
كرده است. مثلا دقت ترجمه آيات مشابه در قرآن، اصلى بوده است كه شايد بيست سال پيش به آن توجه نمىشد اما استاد گرمارودى در ترجمه آيات مشابه و همينطور مفردات و اصطلاحات مشابه سعى بسيار بليغى بردهاند و تلاش كردهاند كه اين موارد را بىدليل متنوع ترجمه نكنند و تا حد امكان ترجمهاى يكدست و متناسب، همگون و سازگار ارائه دهند. دومين اصلى كه در ترجمه مهم است، توجه فراوان به اسامى نكرهها در آيات است. من مترجمى را نمىشناسم كه اينچنين دقيق، اسامى نكره در قرآن را زير ذرهبين گذاشته باشد و آنها را با اسامى معرفه متفاوت ترجمه كرده باشد. [البته اين دو اصل يك اشكالاتى را هم ايجاد كرده است] و مترجم در نظر داشته كه بدون (توجه به اين) اصل ترجمه را به پايان نرساند. آياتى كه در قرآن به مقتضاى زبان عربى قرآن لازم بوده كه بخشى از آيه يا كلمهاى در آيه تكرار شود و آن تكرار در زبان فارسى هيچ جايگاهى از نظر زبانى و دستورى و بلاغى ندارد به آسانى آنها را حذف كردهاند يعنى به مواردى كه مقتضى زبان عربى است، توجه داشتهاند كه در زبان فارسى هيچ مقتضى ندارد و اگر آنها را به فارسى ترجمه كنيم گويا داريم به فارسى غلط صحبت مىكنيم: يكى مسأله تكرار و ديگرى اسامى مذكر و مؤنث در اسامى است. در زبان عربى اسامى و صفت و موصوف همه در مذكر و مؤنث بودن و در مفرد و جمع بودن مطابقت كامل دارند اما ضرورتا در زبان فارسى هيچگاه به چنين چيزى احتياج نداريم. از اينگونه موارد در اين ترجمه هست كه نشان مىدهد مبانى مترجم براى ايشان محرز بوده است و دومين و يكى از مهمترين ويژگىهاى نثر ايشان را تشكيل مىدهد.» جناب كريمىنيا در بخش ديگرى از سخنان خود برخى نقدهاى ترجمه
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 647