نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 676
اينجانب در تاريخ تكاملى ترجمه قرآن به فارسى، شأن شايستهاى دارد. *** در دهه 30 (13 ه. ش) درخشانترين ترجمه قرآن كريم به فارسى، به قلم فصيح (شادروان) استاد ابوالقاسم پاينده انجام يافت. اما به حق، با نقدهاى بسيار عالمانه روانشاد علامه سيد محمد فرزان، كه قبلا نقدهايش به بعضى تصحيحهاى علامه قزوينى، و بعدا (بعد از نقد ترجمه قرآن مورد بحث) نقدش به تصحيح (شادروان) مجتبى مينوى طهرانى از كليله و دمنه شهره آفاق علمى شد، نقد مفصل و بسيار محققانه و موشكافانهاى به صورت مقالات سلسلهوار در مجله يغما نوشتند كه بعدها، پس از درگذشت آن بزرگمرد عرصه علم و ادب و نقد و نظر، در مجموعه مقالات ايشان به نام مقالات فرزان (به اهتمام احمد ادارهچى) و همه با هم چاپ/ تجديد چاپ شد. البته يك دو مقاله انتقادى هم آقاى غلامرضا طاهر در همان نشريه بر همين ترجمه نوشتند. بعدها هرچه دقت كردم ديدم كه استاد ابوالقاسم پاينده، به جاى بيش از نود درصد، كمتر از 20- 15 درصد آن نقدها را در چاپهاى بعدى وارد كردهاند، كه بس دريغ خوردم. *** ترجمه درخشان دهه 40 (13 ه. ش)، ترجمه شادروان استاد زين العابدين رهنما بود با دو ويژگى در خود اثر و دو ويژگى در روش. اوّلين ويژگى اثر اين بود كه در حاشيه همه صفحات (در قطع وزيرى در 4 جلد)، توضيحات تفسيرى آورده بودند. دوم اينكه در متن ترجمه هم پرانتزهاى توضيحى و روشنگرى آورده بودند. و اگر ويژگى سومى هم بشمريم، اشاره به نفوذ قرآن در ادب فارسى بود. و چهارمين ويژگى درون متنىاش معرفى سنجيده و روشن هر سوره در آغاز ترجمه آن بود. امّا دو ويژگى در روش، احتياط علمى بود كه به دو وجه ظاهر شده بود: الف) همكارى خواستن از علماى قرآنشناس كهنكار نظير استاد
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 676