181 خداوند سخن آن كسان را كه گفتند: خداوند تهيدست است و ما توانگريم شنيده است؛ به زودى آنچه را گفتهاند و اينكه پيامبران را ناروا مىكشتند مىنويسيم و مىگوييم: عذاب آتش سوزان [1] را بچشيد. 182 اين براى كارهايى است كه كردهايد و (بدانيد) كه خداوند با بندگان، ستمگر نيست. 183 كسانى كه گفتند: خداوند به ما سفارش كرده است كه به فرستادهاى ايمان نياوريم مگر آنكه براى ما قربانىيى بياورد كه آتش (آسمانى) آن را (به نشان پذيرش) بسوزد [2]؛ بگو: پيش از من پيامبرانى برهانها (ى روشن) و (همان) چيزى را كه گفتيد، برايتان آوردند، اگر راست مىگوييد پس چرا آنان را كشتيد؟ 184 پس اگر تو را دروغگو شمردهاند (بدان كه) پيامبران پيش از تو (نيز) كه برهانها و نوشتهها و كتاب روشنگر را آورده بودند، دروغگو شمرده شدهاند. 185 هر كسى مرگ را مىچشد و جز اين نيست كه در رستخيز پاداشهايتان تمام داده خواهد شد؛ آنگاه هر كه را از دوزخ دور كنند و به بهشت درآورند به راستى رستگار است و زندگى دنيا جز مايه نيرنگ نيست. 186 بىگمان با مال و جانتان آزمون خواهيد شد و از آنان كه پيش از شما به آنان كتاب (آسمانى) دادهاند و از كسانى كه شرك ورزيدهاند (سخنان دل) آزار بسيار خواهيد شنيد و اگر شكيبايى كنيد و پرهيزگارى ورزيد؛ بىگمان اين از كارهايى است كه آهنگ آن مىكنند. [1]. حريق: سوزش، سوختن، آتش سوزان- فرهنگ تازى به پارسى، ص 277. [2]. در اصل: بخورد.