نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 8
49 و (ياد كنيد) آنگاه را [1] كه شما را از فرعونيان رهانيديم كه به شما عذابى سخت مىچشاندند، پسرانتان را سر مىبريدند و زنانتان را زنده مىگذاردند و در آن از سوى پروردگارتان براى شما آزمونى سترگ بود. 50 و (ياد كنيد) آنگاه را كه دريا را با (ورود) شما شكافتيم پس شما را رهانيديم و فرعونيان را در حالى كه خود مىنگريستيد، غرق كرديم. 51 و (ياد كنيد) آنگاه را كه با موسى چهل شب وعده نهاديم سپس در نبودن او گوساله را (به پرستش) گرفتيد در حالى كه ستمكار بوديد. 52 باز، پس از آن (گناهان) از شما در گذشتيم، باشد كه سپاس بگزاريد. 53 و (ياد كنيد) آنگاه را كه به موسى كتاب و فرقان [2] داديم، باشد كه به راه آييد. 54 و (ياد كنيد) آنگاه را كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! بىگمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خويش ستم روا داشتيد پس به درگاه آفريدگار خود توبه كنيد و يكديگر را بكشيد [3]، اين كار نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است. آنگاه، خداوند از شما در گذشت كه او توبهپذير بخشاينده است. 55 و (ياد كنيد) آنگاه را كه گفتيد: اى موسى! ما تا خداوند را آشكارا نبينيم، به تو ايمان نمىآوريم و در حالى كه خود مىنگريستيد [4] آذرخش شما را فرا گرفت. 56 باز، از پس مرگتان شما را برانگيختيم، باشد كه سپاس بگزاريد. 57 و ابر را سايهبان [5] شما كرديم و ترانگبين و بلدرچين برايتان فرو فرستاديم (و گفتيم) از چيزهاى پاكيزهاى كه روزيتان كردهايم، بخوريد. و آنان بر ما ستم نكردند بلكه بر خويشتن ستم روا مىداشتند. [1]. و الغالب على «اذ» المذكورة فى اوائل القصص فى القرآن الكريم ان تكون مفعولا به، بتقدير «و اذكر»- عبد الغنى الدّقر، معجم النّحو، ص 5. [2]. الفرقان على ثلاثة اوجه: النّصر، المخرج من الضّلال، القرآن؛ قوله فى سورة البقرة: و اذ آتينا موسى الكتاب و الفرقان، يعنى النصر ... فنصر الله بنبيّه (كذا) و هزم عدوه.- الوجوه و النّظاير فى القرآن، ص 610. [3]. فاقتلوا انفسكم: اى ليقتل بعضكم بعضا- ابن قتيبه دينورى، تفسير غريب القرآن، تحقيق احمد صقر، قاهره، 1958، ص 49. [4]. النظر: تأمّل الشّىء بالعين- مختار الصّحاح، ذيل: ن ظ ر. [5]. تظليل: سايه وان (- بان) كردن، در سايه كردن- مصادر اللغة، ص 186.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 8