27 و خداوند مىخواهد توبه شما را بپذيرد و آنان كه از شهوتها پيروى دارند مىخواهند كه شما به كجروى سترگى بيفتيد. 28 خداوند بر آن است تا بر شما آسان گيرد و آدمى را ناتوان آفريدهاند. 29 اى مؤمنان! دارايىهاى يكديگر را ميان خود به نادرستى [1] نخوريد مگر داد و ستدى با رضاى خودتان باشد و يكديگر را نكشيد [2] بىگمان خداوند نسبت به شما بخشاينده است. 30 و هر كس به تجاوز و ستم آن را انجام دهد او را در آتشى (دردناك) درخواهيم آورد و اين بر خداوند آسان است. 31 اگر از گناهان بزرگى كه از آن بازداشته شدهايد دورى گزينيد از گناهان (كوچك) تان چشم مىپوشيم و شما را به جايگاهى كرامند در مىآوريم. 32 و آنچه را كه خداوند با آن برخى از شما را بر برخى ديگر برترى داده است آرزو نكنيد؛ مردان را از آنچه براى خود به دست مىآورند [3] بهرهاى است و زنان را (هم) از آنچه براى خويش به كف مىآورند بهرهاى؛ و بخشش خداوند را درخواست كنيد [4] كه خداوند به هر چيزى داناست. 33 و براى هر دارايى از آنچه پدر و مادر و نزديكان بهجا گذاردهاند، ميراثبرانى نهادهايم [5] و (نيز) سهم كسانى را كه پيمان (زناشويى) تان (شما را به آنان) وابسته است؛ به آنها بپردازيد؛ بىگمان خداوند بر هر چيزى گواه است. [1]. باطل: نادرست- فرهنگ تازى به پارسى، ص 124. [2]. مؤلّف الميزان، ذيل همين آيه، نهى از قتل را حكمى عام مىدانند كه البته شامل خودكشى هم مىشود. [3]. اكتساب: به دست آوردن براى خويش است و فرق آن با كسب آن است كه كسب، به دست آوردن براى خود و ديگرى است- مفردات راغب، ذيل همين كلمه. [4]. «و از خداوند، بخشش وى را درخواست كنيد» روانتر است اما دقيقتر نيست زيرا در متن مقدس: «و اسئلو الله من فضله» است نه و اسئلو الله فضله. ترجمه باز هم دقيقتر، اين است: و از خداوند، از بخشش وى، درخواست كنيد. [5]. يا: براى هر مردهاى نسبت به مالى كه به جاى نهاده است، وارثانى قرار دادهايم كه آنها پدر و مادر و نزديكانند.